Pagina's

woensdag 3 december 2014

Traditionele jaarlijkse actie van Franse werklozen

Affiche van de actie
Aanstaande zaterdag, 6 December zal in Parijs de twaalfde editie van de 
demonstratie tegen werkloosheid en armoede en sociale rechtvaardigheid worden 
gehouden. Het is de enige actie van het jaar die specifiek gericht is tegen 
werkloosheid en armoede, waarbij de actievoerders de dagelijkse noodsituaties 
naar voren willen brengen van vrouwen, mannen, gezinnen, zij worden 
geconfronteerd met een verschrikkelijke drama, individueel en collectief..
Bovendien, zal het evenement dit jaar worden gehouden op hetzelfde moment dat de 
MEDEF (De Franse organisatie van werkgevers) zijn week van actie organiseert. 
Aanwezig zijn bij onze actie betekent dat je een duidelijk standpunt inneemt 
tegen het grootkapitaal, de enorme winsten en de groeiende dividenden die worden 
uitgekeerd aan de aandeelhouders.
We moeten zeker de oorzaken aanpakken, maar wij geloven dat wij ook de gevolgen 
over het voetlicht moeten brengen, anders blijven we de wanhoop en een reeds 
sterk gevoel van fataliteit voeden.
De aanwezigheid van allen is essentieel, ga dus om 14.00 uur naar het Stalingrad 
plein in Parijs. Wij rekenen op u, omdat onze belangen gemeenschappelijk zijn, 
het gaat niet alleen over de werkloosheid, het is ook een protest tegen de 
afbraak van goede arbeidsomstandigheden en lage lonen.

Apeis

maandag 1 december 2014

Gemeente Amsterdam stopt helemaal nog niet met dwangarbeid



 Gemeente Amsterdam stopt helemaal nog niet met dwangarbeid

Vorige week is de onjuiste slagzin “De gemeente Amsterdam stopt met het werken voor je uitkering” in de publiciteit geweest. Aanleiding voor die kreet was een gemeentelijk persbericht dat op veel instemming kon rekenen. In Amsterdam worden de “participatiebanen” van zo'n drieduizend bijstandsgerechtigden afgeschaft. De instroom tot die “banen” met behoud van uitkering stopt deze maand en de afbouwperiode van de bestaande “banen” loopt tot 1 mei 2015. Maar in tegenstelling tot wat de gemeente stelt, stopt men nog helemaal niet met alle dwangarbeid (1) voor bijstandsgerechtigden.

Dat werken met behoud van uitkering nog lang niet van tafel is, werd me vorige week duidelijk uit een gesprek met SP-wethouder Arjan Vliegenthart, waar ik en een paar andere leden van het comité Dwangarbeid Nee bij aanwezig waren, onder wie ook dwangarbeiders. Het ziet er namelijk naar uit dat het Amsterdamse dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg voorlopig nog open blijft, ondanks de belofte in het college-akkoord dat de gemeente gaat stoppen met het verplichte onbetaalde werken. De trajecten in dat centrum vallen in feite buiten alle categorieën die in de reïntegratieverordening worden genoemd. Er staan daarover geen beleidsregels op papier, laat staan dat die regels in de gemeenteraad zijn besproken.

Dwangarbeid gaat door

De comitéleden lieten de wethouder weten dat de gemeentelijke Dienst Werk en Inkomen en ook stichting Herstelling, die het dwangarbeidcentrum draaiende houdt, steeds beweren dat het op de Laarderhoogtweg om een reïntegratietraject zou gaan, ook bij de afhandeling van klachten. Maar uit veel interne stukken blijkt dat de gemeente alleen maar een disciplineringstraject voor ogen heeft. Als bijstandsgerechtigden in een ander reïntegratietraject volgens de gemeente-ambtenaren niet goed slagen of als dat traject wordt afgebroken, dan krijgen ze behalve een strafkorting op hun uitkering als extra straf dat ze naar het disciplineringstraject van Herstelling worden gestuurd. Sommige bijstandsgerechtigden werken in dat traject een jaar of langer met behoud van uitkering. Vliegenthart praatte er een beetje omheen wat er met het dwangarbeidcentrum zou gaan gebeuren. “Nou, die paar partcipatieplaatsen die er zijn, die gaan wel verdwijnen”, zei hij. “Nee, nee, daar gaat het niet om”, reageerden we. “Al die andere reïntegratietrajecten die geen officiële status hebben en nergens onder vallen, moeten ook weg.”

De wethouder bleek er warempel niet eens van op de hoogte dat de bijstandsgerechtigden in het dwangarbeidcentrum geen contract krijgen. Ook wist hij niet dat ze daar voor onbepaalde tijd moeten werken en dat er werkelijk niets op papier staat. De dwangarbeiders die bij Herstelling werken, bevestigden tegenover de wethouder dat geen enkele dwangarbeider een contract heeft en ook niet weet waar hij of zij aan toe is. Daarop kwam de wethouder met de slappe smoes dat wij geen misstanden aan hem zouden hebben gemeld, waar hij tijdens het vorige gesprek wel om had gevraagd. Maar dankzij het actie- en onderzoekswerk van het comité is eerder al een stortvloed aan klachten en misstanden naar buiten gekomen, die onder meer hebben geleid tot de publicatie van een uiterst kritisch rapport (2) en van een serie artikelen in De Volkskrant. (3) En in juni kwam nog een ander schandaal (4) aan het licht, toen bleek dat dwangarbeiders werden blootgesteld aan mosterdgas, asbest en andere schadelijke stoffen. In feite is de dwangarbeid die via Herstelling aan bijstandsgerechtigden wordt opgelegd, één grote misstand die inmiddels al jarenlang wordt aangeklaagd. De wethouder vraagt dan ook naar de bekende weg.

“Maar eh, ik kan niet zomaar het centrum sluiten. Daarover beslist de gemeenteraad”, wierp de wethouder nog tegen. “Onzin”, zeiden de comitéleden, “In overeenstemming met de wet bepaalt het college van B en W welke voorziening wordt aangeboden aan bijstandsgerechtigden. Dus jij hebt de bevoegdheid om maatregelen te nemen.” Vliegenthart lijkt niet de wil te hebben om de dwangarbeid aan de Laarderhoogtweg te beëindigen, hoewel het college-akkoord wel degelijk heeft bepaald dat verplicht onbetaald werken ook daar stopgezet moet gaan worden. In feite voert hij daarmee het akkoord niet uit en blijken de mooie woorden op papier gebakken lucht te zijn.

Nieuwe vormen van dwangarbeid?

Tijdens het gesprek kwam ook nog naar voren wat de nieuwe trajecten voor bijstandsgerechtigden inhouden. De gemeente gaat uit deze indeling:
* “Proefplaatsingen” bij werkgevers, waarbij het gaat om Wajongers die drie maanden gratis werken om hun “loonwaarde” te laten vaststellen. Werken met behoud van uitkering dus, buiten alle regels om die gelden voor een normale proeftijd.
* Een combinatie van zogenaamde “perspectiefbanen” en een “leerstage”. Het is daarbij de bedoeling dat de bijstandsgerechtigde eerst een half jaar “stage loopt” om opgeleid te worden voor de baan die hij later bij het bedrijf zou kunnen gaan krijgen. Die “stage” kan met een half jaar worden verlengd, waarna “de stage” dan zelfs een jaar zou duren. Dit alles met behoud van uitkering. In Het Parool noemt de wethouder als voorbeeld een banketbakkerij waar de bijstandsgerechtigde de beginselen van het vak leert. Na uiterlijk een jaar zou de bijstandsgerechtigde een “perspectiefbaan” aangeboden krijgen, waarbij het loon dat hij dan ontvangt deels door de werkgever en deels door de gemeente wordt betaald. De werkgever is niet verplicht om de bijstandsgerechtigde daarna in dienst te nemen, wat de deur wijd open zet voor misbruik en uitbuiting. De bijstandsgerechtigde kan daar bovenop ook nog een “perspectiefbaan” bij een andere werkgever krijgen, voor een half jaar. Zo kan het gebeuren dat een bijstandsgerechtigde een jaar “stage loopt”, een half jaar een “perspectiefbaan” heeft, vervolgens een half jaar een andere “pespectiefbaan” heeft, dus twee jaar onderweg is naar een reguliere baan, en aan het eind van het liedje toch in de bijstand blijft zitten. De wethouder heeft aangegeven dat hij op zoek wil gaan naar “perspectiefbanen” op scholen, bijvoorbeeld als ondersteunend personeel. In 2015 gaat er een proef draaien met 425 tijdelijke “perspectiefbanen”, waarvan er 115 zijn bedoeld voor jongeren. Dat kan uitgroeien tot 1000 “perspectiefbanen”, maar dan moet daar wel genoeg geld voor zijn.
* “Leerwerktrajecten” op grond van artikel 10f van de Participatiewet. Het gaat om “het bieden van ondersteuning” aan personen van 16 tot 27 jaar die nog geen “startkwalificatie” hebben behaald.
* “Beschut werk”. De gemeente kan aan iemand met een arbeidsbeperking een baan aanbieden “in een beschutte omgeving en onder aangepaste omstandigheden”.
* Instroom in een “arrangement” op basis van de Participatiewet. Het gaat om “garantiebanen met een onbepaalde duur en via loonkostensubsidie naar “loonwaarde”.

Tijdens het gesprek brachten we naar voren dat de bijstandsgerechtigde in het geval van “perspectiefbanen” en “leerstagetrajecten” steeds het risico loopt dat de werkgever alleen interesse in hem heeft zolang en voor zover hij een gratis of goedkope arbeidskracht is. Na afloop van de “stage” en de “perspectiefbaan” kan de baas hem laten vallen als een baksteen, omdat er geen verplichting is om hem als reguliere werknemer aan te nemen. Dat klemt des te meer omdat het begrip “leren” dat bij “stagetrajecten” wordt gebruikt, vaag is en allerlei vormen kan aannemen. De wethouder liet weten dat hij misbruik van de regeling niet volledig kon voorkomen. Maar als het op grote schaal zou voorkomen, dan zou de gemeente met de betrokken werkgever “geen zaken meer doen”. Dat zou ook gelden voor verdringing van bestaand betaald werk. “Als een werkgever net op grote schaal mensen heeft ontslagen, dan doen we daar ook geen zaken mee.” Vage beloften die geen enkele garantie bieden voor de bijstandsgerechtigden die het slachtoffer zijn geworden van dit soort bazen.

Schriftelijk contract?

Ook tijdens de rest van het gesprek bleef de wethouder vaag. De regels in de nieuwe reïntegratieverordening bleken boterzacht, zo werd duidelijk. In de verordening staat ferm dat doel, inhoud en duur van het reïntegratietraject van te voren moet worden vastgesteld. Daarover moet met de bijstandsgerechtigde worden gecommuniceerd, wat bij trajecten van stichting Herstelling tot nu toe echter nooit gebeurt. De wethouder liet tijdens het gesprek in het midden of de verdere invulling van het concrete traject moet worden vastgelegd in een schriftelijk contract, op papier dus, of dat een mondelinge “afspraak” voldoende zou zijn. Dat gold ook voor de motivatie waarmee gemeente-ambtenaren kunnen afwijken van de voorstellen die bijstandsgerechtigden zelf inbrengen. Ook daarbij zou een mondelinge mededeling al kunnen volstaan, wat ambtenaren uiteraard vrij spel geeft om te doen en te laten wat ze willen. De wethouder wist al helemaal niet of “de afspraken” moesten worden vastgelegd in een afzonderlijk schriftelijk contract of in een officiële beschikking. In de verordening wordt daar niets over gezegd.

Wat gaat er nu eigenlijk veranderen ten opzichte van de bestaande praktijk, waarbij vaak geen rekening wordt gehouden met de wensen en voorstellen van de bijstandsgerechtigden? Talloos zijn de misverstanden, communicatiestoornissen en welles nietes-discussies achteraf, zo is de ervaring van Dwangarbeid Nee, juist omdat er nauwelijks iets op papier staat. De comitéleden hebben slechte ervaringen met de mondelinge “afspraken” tussen klantmanagers en hun “klanten”. Tijdens het gesprek overhandigden ze de wethouder een beschikking die een van de aanwezige dwangarbeiders had ontvangen die meer dan een jaar in het “traject kantooromgeving” van het dwangarbeidcentrum heeft gezeten, zonder enig contract en zonder duidelijke “afspraken”. Hij is medeondertekenaar van een petitie (5) van een groep dwangarbeiders die onlangs in opstand kwamen. Nu wordt hij naar het Amsterdamse Bos gestuurd. Gaat er nog een jaar dwangarbeid voor hem volgen?

Geen onafhankelijke klachtencommissie

Vanwege de rechteloosheid en het misbruik waarmee dwangarbeiders worden geconfronteerd, is het van groot belang dat er een onafhankelijke klachtencommissie bestaat die bij slechte bejegening en meningsverschillen tussen klantmanagers en “klanten” objectief kan oordelen. De wethouder onderzoekt momenteel het klachtenreglement, maar wenst er geen belangrijke wijzigingen in door te voeren. Een onafhankelijke klachtencommissie wijst hij doodleuk af. Als argument daarvoor geeft hij aan dat de DWI als organisatie moet leren van de klachten. Maar dat kan ook en zelfs nog beter als de klachtencommissie onafhankelijk kan opereren, zou je zeggen. De wethouder keek daar anders tegenaan. Veel klachten worden gegrond verklaard, liet hij weten, dus de bestaande interne klachtenprocedure loopt goed. Bovendien zou de Ombudsman al een onafhankelijke procedure bieden. Als een klacht niet naar behoren is afgehandeld, zou de bijstandsgerechtigde zich tot de Ombudsman kunnen wenden.

Ook komt er niet meer ruimte voor collectieve klachten. De comitéleden hebben geprobeerd om de wethouder ervan te overtuigen dat die ruimte er wel moet komen. Veel bijstandsgerechtigden vrezen immers dat ze tijdens de interne klachtenprocedure opnieuw zullen worden geconfronteerd met dezelfde klantmanager door wie ze slecht zijn behandeld. Bovendien heeft de afdeling klachten alleen een begeleidende functie. Het antwoord op de klacht wordt opgesteld door de teammanager van de klantmanager, die zijn eigen versie geeft over de welles-nietes discussies tussen klantmanager en bijstandsgerechtigde. Die versie gaat vervolgens een eigen leven leiden. Hoog tijd dus om de bijstandsgerechtigden te voorzien van meer en stevigere procedurele mogelijkheden. Maar dat weigert de SP-er Vliegenthart dus.

Nieuwe actiepunten

Dwangarbeid en de kritiek erop komt al een hele tijd in de publiciteit, vooral ook dankzij dwangarbeiders en andere bijstandsgerechtigden die ertegen strijden. Die acties hebben resultaat. De “tegenprestatie” van de Participatiewet is door de VVD als verplichting op de agenda gezet. Volgens een enquête in het blad Binnenlands Bestuur zou tachtig procent van de gemeenten de “tegenprestatie” vrijwillig willen opleggen. Als dat inderdaad zo is, dan komt dat door het protest van onderop. En die twintig procent dan? Is de “tegenprestatie” werkelijk van tafel? Zeker niet, de strijd tegen dwangarbeid blijft broodnodig. Het comité Dwangarbeid Nee gaat voor het standpunt van de FNV: op 1 mei moet dwangarbeid het land uit zijn. Overigens spreekt de FNV niet van “dwangarbeid”, maar van “werken zonder loon”.

Niettemin is er al het nodige bereikt in de strijd tegen de Amsterdamse dwangarbeid. Dankzij de activiteiten van Dwangarbeid Nee kwam in het college-akkoord na de gemeenteraadsverkiezingen te staan: “We stoppen met het werken met behoud van uitkering”. Een half jaar later is de dwangarbeid over de hele linie nog niet afgeschaft, maar wel de “participatiebanen”. De uitwerking van het college-akkoord door wethouder Vliegenthart laat echter veel vragen open. Ondanks de afschaffing van de “partcipatiebanen” blijkt dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden te blijven bestaan. De grootste grief is wel dat het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg, waar enkele honderden bijstandsgerechtigden werken, open blijft. Wat een schande, en daarvoor is de SP-wethouder rechtstreeks verantwoordelijk. Het is duidelijk dat de strijd van onderop tegen dwangarbeid onverminderd door moet gaan.

Piet van der Lende

Noten


donderdag 30 oktober 2014

7 november actie Tilburg Stop werken zonder loon

Er vertrekt een gratis bus vanuit Amsterdam naar Tilburg op 7 november. Opgeven bij de Bijstandsbond, info@bijstandsbond.org of 020-6898806

7 november actie Tilburg Stop werken zonder loon

Op vrijdag 7 november voeren leden van de FNV actie in Tilburg. Samen zeggen zij: stop werken zonder loon!
Demonstratie in Brussel
Zij doen een oproep aan staatsecretaris Jetta Klijnsma, die in Tilburg overleg voert met tientallen wethouders over het begeleiden van werkzoekenden naar echte banen. Ook houden de FNV-leden een protestmars door Tilburg. De FNV is vóór goede begeleiding van werkzoekenden naar goed werk en eerlijke lonen. Mensen verdienen koopkracht en echte banen.
Onbetaald werkHet overkomt steeds meer mensen die op zoek zijn naar een baan; ze komen in de bijstand terecht en moeten dan via de gemeente onbetaald werk doen op plekken waar voorheen gewoon betaald werk gedaan werd. De FNV vindt dat het tijd wordt dat de werkloosheid aangepakt wordt, in plaats van de werklozen.
Meedoen Kom je naar de protestmars? Meld je dan aan viainfo@koopkrachtenechtebanen.nl
Waar: verzamelen bij Poppodium 013, Veemarktstraat 44, Tilburg
Wanneer: vrijdag 7 november
Tijdstip: 14:00 uur
De ontmoeting met Jetta Klijnsma vindt plaats tijdens de protestmars. 
Kom ook! Samen staan we sterk!
Echte banen De FNV strijdt al langer tegen werk zonder loon. Belangrijk is dat mensen perspectief hebben op een echte baan en een normale beloning krijgen voor de inspanning die zij geven. Vooral mensen met de laagste lonen zijn het slachtoffer van werken zonder loon. 

dinsdag 16 september 2014

Amsterdamse demonstratie toont de toenemende kracht van de beweging tegen dwangarbeid

Afgelopen woensdag marcheerden tijdens de mars tegen dwangarbeid, die was georganiseerd door het actiecomité Dwangarbeid Nee, zo’n tweehonderd werklozen en sympathisanten richting het Amsterdamse stadhuis. Ze waren voorzien van shirts en actieborden met de leus “Amsterdam vrij van dwangarbeid nu!”. SP-wethouder Arjan Vliegenthart, die sinds zijn aantreden verantwoordelijk is voor elke seconde gedwongen werk door Amsterdamse bijstandsgerechtigden, vroeg om geduld tot medio 2015. Naar eigen zeggen zou hij dan pas uitvoering gaan geven aan de belofte in het college-akkoord dat dwangarbeid wordt afgeschaft. Doorbraak-activist en Dwangarbeid Nee-woordvoerder Rachid Aoulad Abdellah voelde de pijn in zijn lichaam toen de houding van de wethouder tot hem doordrong: “Als je iemand slaat, dan vraag je toch niet om geduld, omdat je van plan bent om over een paar maanden te stoppen met slaan?”
Volgens Bijstandsbond-voorzitter en Doorbraak-activist Piet van der Lende was de demonstratie van woensdag de grootste georganiseerde actie van werklozen in tijden. “Ik ken de geschiedenis van de werklozenstrijd goed. Zo’n opkomst en strijdbaarheid heb ik al jaren niet meer gezien. Dit zou wel eens het begin kunnen zijn van een nieuwe werklozenbeweging. En dat werd tijd ook, gezien de al jarenlang voortgaande aanval op de armen.” Tijdens de mars liepen niet alleen bijstandsgerechtigden mee die zijn ontsnapt zijn aan dwangarbeid. Voor het eerst deed ook een groep mensen mee die nog steeds week in week uit wordt gedwongen om te werken zonder salaris en zonder arbeidscontract. Meer en meer bijstandsgerechtigden zijn gaan meedoen na persoonlijke ontmoetingen tijdens het herhaaldelijke flyeren bij dwangarbeidcentra en werkpleinen, en na telefonisch contact nadat ze bij flyeracties hun contactgegevens hadden doorgegeven. Tijdens het bellen met werklozen viel op hoe fijn ze het vinden om te merken dat ze samen sterk staan.
De eisen van de mars tegen dwangarbeid
  • Geen klantmanagers meer die je een traject induwen om gedwongen te werken zonder loon.
  • Geen verdringing meer van betaalde banen door gedwongen werken zonder loon.
  • Geen criminalisering meer van bijstandsgerechtigden.
  • Gedwongen werken zonder loon stopt, vandaag nog.
  • Gedwongen werken zonder loon wordt erkend als dwangarbeid.
  • Gedwongen werken zonder loon kan nooit meer gebeuren.
Hek van de dam
Anderhalf jaar geleden durfden bijstandsgerechtigden zich niet snel publiekelijk uit te spreken tegen dwangarbeid. Inmiddels is dat flink veranderd. Tijdens hun werkpauze vroegen dwangarbeiders onder het intimiderend oog van bewakers en klantmanagers aan Dwangarbeid Nee-activisten om extra flyers die ze bij hun zoveelste sollicitatiecursus wilden gaan uitdelen. Bij de uitgang van het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg, dat draaiende wordt gehouden door stichting Herstelling, luchtte een van de dwangarbeiders zijn hart tegenover een Dwangarbeid Nee-activist: “Ik heb geen geld voor de dokter. Als ik pijn heb, dan ga ik langs Kruidvat. We moeten gaan staken. Ik wil gewoon loon voor mijn werk.”
Na zo’n anderhalf jaar strijd van dwangarbeiders en sympathisanten, die zich hebben georganiseerd in het actiecomité Dwangarbeid Nee, is dwangarbeid in Amsterdam niet meer “normaal”. Dankzij dat verzet lukte het de SP om verplicht onbetaald werken in elk geval op papier, namelijk in het college-akkoord, afgeschaft te krijgen. Dat maakt op zijn beurt de weg weer vrij voor werkende werkelozen om collectief te gaan stoppen met dwangarbeid. De SP-wethouder zou zich onmogelijk maken binnen zijn Amsterdamse achterban als hij het actie- en stakingsrecht van dwangarbeiders niet zou erkennen.
De wethouder geeft uitleg.
De wethouder geeft uitleg.
De angst en moedeloosheid die dwangarbeiders eerder vaak nog weerhield van opstandigheid, begint overvleugeld te worden. Dat komt door de woede over de vernederingen die ze meemaken, door de uitzichtloze situatie van gebroken beloften over toekomstig betaald werk, en ook door de toegenomen hoop op de uiteindelijke afschaffing van dwangarbeid. Zelfs in mainstream-media gaat de discussie niet meer over de vraag of dwangarbeid wordt stopgezet, maar vooral over wanneer dat gaat plaatsvinden. Dat zou al kunnen gebeuren na één of meerdere succesvolle collectieve acties. Als het hek eenmaal van de dam is…
Dwangarbeider dwangarbeider Petar Kapralov wordt geïnterviewd.
Dwangarbeider Petar Kapralov wordt geïnterviewd.
In het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg weigeren bijstandsgerechtigden zich hun rechten te laten afnemen. Tijdens een incident met een klantmanager bleef dwangarbeider Petar Kapralov onlangs dapper benadrukken dat hij en zijn collega’s het recht hebben om hun mening te uiten en om te demonstreren. Toen hij bleef aanhouden, werd hij door de klantmanager uit het centrum gezet. Tijdens de demonstratie vertelde Kapralov over deze repressie, in het bijzijn van de wethouder die op zijn beurt stond te wachten om ook een toespraak te houden. Voor de wethouder vormt het een lakmoesproef of hij de bijtende honden onder zijn ambtenaren, die onder zijn verantwoordelijkheid mensenrechten schenden, weer aan de lijn kan krijgen. Kapralov en veertien van zijn collega’s hebben de onderstaande verklaring ondertekend waarin ze het intimiderende optreden van de klantmanager en het keiharde dwangarbeidregime hekelen. Dwangarbeid Nee staat al in de startblokken om Kapralov en zijn collega’s te steunen met acties.
Een aantal van de geroepen leuzen
  • Wat willen we? Loon! Wanneer willen we het? Nu!
  • Steeds meer dwangarbeid, steeds meer banen kwijt!
  • Doe gewoon en geef me loon!
  • Een contract op dag 1, dat willen we meteen!
  • Schijt aan dwangarbeid!
  • Wij willen werk met loon, dat is toch heel gewoon!
  • We pikken het niet meer, dit is de laatste keer, we hebben maar 1 kans: organiseer!
  • Wij stoppen dwangarbeid, doe je mee, doe je mee, doe je mee?
  • Dit is de strijd tegen dwangarbeid, wij zijn de strijd tegen dwangarbeid!
  • Zij zijn zo bang voor onze kracht, zij zijn zo bang voor onze macht!
  • Wij willen loon en zekerheid, zij willen onderdanigheid!
  • Wij staan recht en blijven staan, tot we dwangarbeid voorgoed verslaan!
  • Wij willen een loon, contract en rechten, daar blijven wij voor vechten!
  • Alleen is maar alleen, maar samen staan we sterk, tegen al die dwang en voor loon naar werk!
  • Wij zijn niet bang, wij zijn hier, wij willen poen, voor de arbeid die we doen!
  • De Laarderhoogtweg, het Bos, de Kwekerij, waar we moeten werken voor een appel en een ei, we worden opgelicht, al die plekken moeten dicht!
  • Van elke minuut die je ons gratis wil laten werken, krijg je spijt, krijg je spijt, krijg je spijt!
  • Voor elke seconde die je ons dwingt te werken, krijg je verzet, verzet, verzet!
Albert Heijn
De demonstratie was ook uniek omdat de meeste sprekers zelf aan den lijve hebben ervaren wat het is om onder dwang onbetaald te moeten werken. Met de kracht van een georganiseerde groep achter zich eisten ze publiekelijk hun rechten op. Arnold Mos, spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond en actief in het actiecomité, benadrukte nog eens het verschil tussen een uitkering en een salaris. “Ik kreeg geen pensioen, geen contract en niet eens het minimumloon.” Ook Ron Smit, activist van deBasis Inkomen Partij (BIP) en eveneens actief in Dwangarbeid Nee, toonde zich boos over het gesol met bijstandsgerechtigden: “Na jaren leuren bij diverse instellingen heb ik onbetaald gewerkt, maar nog steeds geen baan. Die participatietrajecten zijn alleen goed voor bedrijven die de premie willen opstrijken voor ‘begeleiding’ en gratis mensen aan het werk willen hebben voor allerlei klusjes. Dit onder dwang van korten of stopzetten van de uitkering. Dat staat in al die dreigbrieven die ik van de Dienst Werk en Inkomen krijg.” Met droge humor bespotte hij het systeem: “Werken met behoud van armoede en bijstandsregime is dus een betere uitdrukking. Want welke baas mag bij jou thuis tandenborstels tellen op zoek naar gasten? Het heeft het karakter van een taakstraf, maar het is voor mij totaal onduidelijk waar ik de straf aan verdiend heb.” Als het niet echt zou zijn, zou je je bescheuren om de absurditeit ervan.
Aan de demonstratie namen ook mensen deel die bang zijn om hun baan te verliezen. Dat is volkomen begrijpelijk, want in onder meer de zorg, de schoonmaak, de taxibranche en de beveiliging komt het steeds vaker voor dat betaald werk wordt vervangen door dwangarbeid. Albert Heijn is in Amsterdam momenteel opnieuw op zoek naar dwangarbeiders om hun winkels draaiende te houden. Die paar euro per uur die de supermarktgigant nu betaalt voor hun vaak erg jonge en daardoor spotgoedkope personeel, is blijkbaar toch nog te veel. In plaats van loon te betalen stapt de grootgrutter daarom liever over op dwangarbeiders.
Scherpe toespraak van SP-raadslid Maureen van der Pligt.
Scherpe toespraak van SP-raadslid Maureen van der Pligt.
Kameleon
In dagblad Het Parool werd de dag na de mars opgemerkt dat Vliegenthart al na drie maanden een demonstratie van zijn eigen achterban “aan zijn broek kreeg”. Daarmee zetten de activisten hem onder druk om de beloften van zijn eigen partij na te komen. De houding van Vliegenthart verschilt flink van die van SP-raadslid en Dwangarbeid Nee-medeoprichter Maureen van der Pligt. Zij herhaalde voor het stadhuis onder groot applaus van de aanwezige demonstranten haar standpunt: “Ik ben lid van het comité, steun de eisen en doe in de raad alles om dwangarbeid zo snel mogelijk te stoppen.”
Eerder op de middag kreeg de wethouder na een oorverdovend “Stop dwangarbeid nu” de microfoon. “Ik voel de haast, maar we gaan pas in december de plannen presenteren in de gemeenteraad. Medio 2015 moet het geregeld zijn.” Begin augustus heeft het actiecomité de wethouder al per brief laten weten hoe het dwangarbeidsysteem in Amsterdam ontmanteld kan worden. Maar zelfs de gemakkelijke eerste stap, het stoppen met nieuwe dwangarbeidtrajecten, heeft hij nog niet overgenomen. Nog geen twee dagen na de demonstratie verdedigde hij de term dwangarbeid die zijn raadslid wel gebruikt, niet overtuigend. Gaat hij meer luisteren naar zijn rechtse coalitiepartners in het college en naar de topambtenaren die de architecten vormen van het dwangarbeidsysteem, of houdt hij rekening met zijn eigen achterban die dwangarbeid liever gisteren dan vandaag ziet verdwijnen? Zal hij een politieke kameleon blijken te zijn of een linkse bestuurder die zich laat voortstuwen door een golf van verzet? Dwangarbeid Nee wacht niet af, maar heeft haar eigen strijdplan.
Vervolgstappen
Tijdens de demonstratie werd voortdurend uit volle borst geroepen “Wie is de strijd tegen dwangarbeid? Wij zijn de strijd tegen dwangarbeid!” Verandering komt er door gezamenlijke strijd van onderop, zo blijkt uit de ervaringen van Dwangarbeid Nee-activisten. In een kleine twee jaar tijd is het actiecomité uitgegroeid tot een krachtig wapen van de Amsterdamse dwangarbeiders. Het initiatief tot het comité kwam van de SP, FNV Bondgenoten, de Bijstandsbond en Doorbraak. Waar dat in het begin nog niet het geval was, wordt het comité nu steeds meer gedragen door dwangarbeiders zelf. Het voortdurend met hen contact leggen en het verzamelen van contactgegevens heeft geleid tot een zeer goed geïnformeerd comité met mobilisatiekracht. Dwangarbeid Nee strijdt door tot dwangarbeid daadwerkelijk is afgeschaft en ook niet meer terug kan komen als er een andere politieke wind gaat waaien.
Er zijn na deze mars diverse vervolgstappen mogelijk. Te denken valt aan het dwangarbeidsysteem onbeheersbaar maken door collectief actie te voeren op de werkvloer van de dwangarbeid. En de wethouder blijven herinneren aan zijn belofte dat dwangarbeid zo snel mogelijk afgeschaft gaat worden. Verder kunnen profiteurs van dwangarbeid, zoals Albert Heijn, aan de schandpaal worden genageld. Genoeg te doen dus. Op 10 oktober organiseert Dwangarbeid Nee alweer een nieuwe actie tijdens een regionale bijeenkomst van wethouders met staatssecretaris Jetta Klijnsma. Samen zijn zij verantwoordelijk voor het opleggen van dwangarbeid aan bijstandsgerechtigden. Daarom doen dwangarbeiders en anderen er goed aan om de druk op deze bestuurders te blijven opvoeren.
Bob Wester
Petitie van medewerkers van het “project kantooromgeving” van stichting Herstelling aan de Laarderhoogtweg (d.d. 9 september 2014)
Hierbij verklaren bovengenoemde medewerkers dat zij gisteren hebben geconstateerd dat Petar Kapralov, medewerker van “project kantooromgeving”, is weggestuurd onder begeleiding van bewakers, omdat hij verdedigde dat een pamflet van de demonstratie tegen dwangarbeid op 10 september werd verspreid. Dit naar aanleiding van het feit dat klantmanager Sijmen Vonk binnenkwam en een pamflet omhoog hield, daarbij op hoge toon vragende wie dit pamflet had verspreid en waarom dat in de “kantooromgeving” aanwezig was. Petar verdedigde daarop de gebeurtenis met de opmerking “Wat is er tegen de verspreiding van een pamflet, we leven in een land met vrijheid van meningsuiting”. Hierop ontstond een woordenwisseling en werd Petar de deur gewezen. Hij moest vertrekken onder begeleiding van de bewakers.
Wij zijn verontwaardigd over de manier waarop Petar behandeld is en over het optreden van Sijmen Vonk. Petar heeft niets verkeerds gedaan, en verspreiding van een pamflet is geen werkweigering. Wij vinden dat wij door het optreden en de intimiderende houding van Sijmen Vonk in onze fundamentele rechten zijn aangetast en eisen excuses voor de gang van zaken jegens Petar Kapralov.
Het incident getuigt van het meer structurele probleem dat Sijmen Vonk slecht communiceert, dat hij mensen bedreigt en intimideert en dat een sfeer van wantrouwen en slechte werkomstandigheden is ontstaan. Wij willen verandering in dit opzicht. Wij eisen dat met onze rechten rekening wordt gehouden. Wij zijn niet in een gevangenis, terwijl in het project over grenzen wordt heengegaan in de behandeling en werkwijze van Herstelling die wij niet langer accepteren. Niemand heeft een reïntegratiecontract, we moeten werken zonder loon, het traject is in principe eindeloos, afhankelijk van pure willekeur. Er wordt in feite niets gedaan om ons aan betaald werk te helpen. Het is voor ons een uitzichtloze situatie met grote onzekerheid over ons inkomen. Op deze wijze worden mensen hier beschadigd en depressief en hebben ze dus minder kansen op betaald werk. Dat accepteren wij niet meer.
Een aantal van de demonstranten.
Een aantal van de demonstranten.

vrijdag 12 september 2014

Actie bij SZW-wethouders bijeenkomst 2014

Oproep Actiecomité Dwangarbeid nee

Op vrijdag 10 oktober gaan wij als Actiecomité Dwangarbeid nee actie voeren bij een regionale bijeenkomst van wethouders uit West-Nederland. De wethouders van sociale zaken uit de regio nemen dan deel  aan de SZW-wethouders bijeenkomsten 2014. Het doel van deze bijeenkomsten is van gedachten te wisselen over participeren en wat daartoe nodig is aan samenwerking in de arbeidsmarktregio. Daarnaast vind de staatssecretaris Klijnsma, die de wethouders heeft uitgenodigd,  het voorkómen van armoede en het bieden van een adequate schuldhulpverlening van groot belang. Een uitgelezen gelegenheid om alle wethouders erop te wijzen, dat dwangarbeid (werken met behoud van uitkering) in de verschillende gemeenten onmiddellijk moet worden afgeschaft.

Er worden drie wethouders bijeenkomsten georganiseerd, alle van 16.00–20.00 uur, op de volgende locaties:  Zwolle: woensdag 8 oktober.  Amsterdam: vrijdag 10 oktober. Tilburg: woensdag 15 oktober.  www.szw-wethoudersmiddag.nl/welkom.html

Wij gaan naar de bijeenkomst van 10 oktober. De bijeenkomst wordt gehouden vanaf 16.00 uur op boerderij Langerlust. Boerderij Langerlust is een bijzondere locatie gelegen aan de rand van Amsterdam.  Boerderij Langerlust is onderdeel van Pantar Amsterdam en biedt leerwerkplekken voor diverse deelnemers met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Adres: Provincialeweg 24, Amsterdam. Je kunt er met de metro 53 station Gaasperplas (eindhalte) naartoe. Bus 49 rijdt van metro/treinstation Bijlmer Arena naar treinstation Weesp en terug. U kunt uitstappen op de Provincialeweg, halte Reigersbroeck. Bus 49 stopt tevens bij het metrostation Gaasperplas ( eindhalte metro 53 ).
Wij organiseren echter ook een bus vanuit de stad. Verzamelen om 14.30 uur bij de Bijstandsbond, Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam

Facebookpagina: https://www.facebook.com/events/527186800748345/?ref_dashboard_filter=upcoming

dinsdag 9 september 2014

Klantmanager verbiedt uitdelen pamfletten

Vandaag zijn dwangarbeiders in het Amsterdamse dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg flink repressief behandeld door een klantmanager. Een van hen werd door bewakers buiten de deur gezet, omdat hij de tekst van de flyer verdedigde waarmee dwangarbeiders worden opgeroepen om deel te nemen aan de mars tegen dwangarbeid die hetactiecomité Dwangarbeid Nee aanstaande woensdag organiseert.
Het incident vond vanmorgen om 11:00 uur plaats. Klantmanager S.V. kwam op hoge poten de ruimte binnen waar dwangarbeiders bijeen waren. Hij hield de oproepflyer van Dwangarbeid Nee omhoog die eerder al in het centrum was uitgedeeld. “Wat is dit?”, riep hij, “Wie heeft dat gedaan? Dat mag hier niet!” Er ontstond consternatie. Een van de dwangarbeiders kwam nadrukkelijk op voor het recht van dwangarbeiders om de flyer in ontvangst te nemen, te lezen en er met elkaar over te praten. Hij beriep zich erop dat we in een land met vrijheid van meningsuiting leven en vroeg zich af wat er mis was met de flyer. Daarop liet Vonk hem weten dat hij het verdedigen van de flyer beschouwde als een vorm van werkweigering. Met andere woorden: dwangarbeiders kunnen gekort worden op hun bijstandsuitkering, als ze het eens zijn met de groeiende kritiek op dwangarbeid. Na een woordenwisseling werd de dwangarbeider door bewakers buiten de deur gezet en weggestuurd.
Het incident is bijna in zijn geheel opgenomen. Beluister hieronder de geluidsopname. Daaruit blijkt dat de klantmanager met behulp van camera’s dreigt te gaan uitzoeken wie van de dwangarbeiders de flyer zou hebben verspreid. Het verbod om te flyeren doet sterk denken aan de situatie in en om het Leidse dwangarbeidcentrum DZB, waar PvdA-burgemeester Henri Lenferink het voor activisten van Doorbraak ook onmogelijk probeert te maken om flyers uit te delen aan dwangarbeiders. Zo willen managers en bestuurders voorkomen dat de onvrede en het verzet tegen dwangarbeid verder toeneemt.
00:00
00:00
Druk vergroten
Dwangarbeid Nee spreekt schande van het optreden van de klantmanager. De repressieve behandeling is tekenend voor het klimaat in het Amsterdamse dwangarbeidcentrum, dat wordt gerund door stichting De Herstelling. In februari werd een Dwangarbeid Nee-lid al eens geïntimideerd door een “werkmeester” van De Herstelling. Managers van De Herstelling, onder wie voorzitter Jeroen Sprenger, hebben steeds ontkend dat de dwangarbeiders in het centrum worden onderdrukt en uitgebuit. Maar het is duidelijk dat het regime in het centrum keihard is. Zelfs nadat het nieuwe Amsterdamse college van B&W heeft besloten om verplicht onbetaald werken voor bijstandsgerechtigden af te schaffen, gaat de dwangarbeid aan de Laarderhoogtweg onverminderd door. En dus ook de onbeschofte en vernederende omgang van de “werkmeesters” en klantmanagers met de dwangarbeiders.
Het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg.
Het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg.
Extra schandalig is dat de dwangarbeider door de klantmanager werd geïntimideerd, terwijl hij in feite alleen maar wenst dat het gemeentebestuur uitvoering geeft aan het eigen college-akkoord. Daarin is immers vastgelegd dat dwangarbeid wordt stopgezet.  Dwangarbeid Nee staat vierkant achter de dwangarbeider en ondersteunt hem zoveel mogelijk, ook als hij mogelijk op zijn uitkering zou worden gekort.
De demonstratie van aanstaande woensdag is dan ook broodnodig om de druk op het college te vergroten. Na woorden in het college-akkoord wordt het nu hoog tijd voor daden van de kant van de gemeente Amsterdam. De verantwoordelijke SP-wethouder Arjan Vliegenthart dient uit dit nieuwe incident en uit alle voorgaande structurele misstanden lering te trekken en dwangarbeid per direct stop te zetten. Hoe meer mensen aan de demonstratie deelnemen, hoe groter de druk wordt voor de wethouder om zich op te werpen als de bestuurder die ervoor zorgde dat de Amsterdamse dwangarbeid werd afgeschaft. Doet hij dat niet, dan gaat hij de geschiedenis in als de SP-wethouder die een PvdA-tje deed.

Harry Westerink

woensdag 3 september 2014

De mars tegen dwangarbeid we zijn er klaar voor!

De voorbereidingen van de mars tegen dwangarbeid op woensdag 10 september om 17.00 uur vanaf het Weesperplein in Amsterdam zijn in volle gang.


zaterdag 16 augustus 2014

Aanmelding

Beste mensen,

Zoals in en eerder bericht al aangekondigd organiseert het Actiecomite Dwangarbeid Nee in Amsterdam op woensdag 10 september een mars van het Weesperplein bij de doodskist (het hoge zwarte gebouw) naar de Stopera om te protesteren tegen het werken met behoud van uitkering (dwangarbeid). Aanvang van de mars: 16.30 uur.

Verschillende mensen hebben al gezegd dat ze komen en er zijn ook aanmeldingen op de facebook pagina.

https://www.facebook.com/events/1530680913821289/1530683140487733/?notif_t=like

Er is ook een pagina op Google+

https://plus.google.com/u/0/events/cd26adgsq191dhbap0tiake0fvs?authkey=CITw2qW_7bjLLg&cfem=1

De organisatoren zouden het fijn vinden als je meedeelt, of je komt door even een mailtje te sturen aan info@dwangarbeidnee.nl als je dat nog niet gedaan hebt. Dan hebben we vooraf een indruk van hoeveel mensen er komen.

Tot ziens op de tiende!

woensdag 13 augustus 2014

Amsterdam vrij van dwangarbeid nu!

Het Actiecomité Dwangarbeid Nee organiseert een mars tegen dwangarbeid op
woensdag 10 september 16.30 uur
Start: Weesperplein (naast het hoge zwarte gebouw)
Einde: Stopera

Na een lange strijd van het Actiecomité Dwangarbeid Nee staat er in het
nieuwe collegeakkoord: "We stoppen met onbetaald werk". Mooie woorden, maar
nu de daden nog. Dus:
*        Geen klantmanagers meer die je een traject in duwen om gedwongen
te werken zonder loon.
*        Geen verdringing meer van betaalde banen door gedwongen werken
zonder loon.
*        Geen criminalisering meer van bijstandsgerechtigden.

Samen hebben wij als bijstandsgerechtigden met iedereen die solidair is een
sterkere stem. Hoe sterker onze stem, des te sneller dwangarbeid stopt.

Onze strijdbare mars gaat van het Weesperplein naar het stadhuis. Daar gaan
wij de verantwoordelijke wethouder, Vliegenthart (SP), vertellen dat wij
blij zijn met de woorden die de SP in het collegeakkoord heeft gekregen.
Wij willen hem aanmoedigen die woorden in daden om te zetten:
*        Wij eisen dat gedwongen werken zonder loon stopt; vandaag nog!
*        Wij eisen dat gedwongen werken zonder loon erkend wordt als
dwangarbeid.
*        Wij eisen dat  gedwongen werken zonder loon nooit meer kan
gebeuren.

Sta jij achter deze eisen? Kom dan ook en neem zoveel mogelijk mensen mee naar de mars

Facebook evenementenpagina

maandag 30 juni 2014

Dwangarbeid is het juiste woord

Dwangarbeid is het juiste woord

Ingezonden brief verschenen in Het Parool op 30-06

Dwangarbeid is de verkeerde naam voor de werkzaamheden van bijstandsgerechtigden op bijvoorbeeld het Hembrugterrein, betoogde PvdA-raadslid Dennis Boutkan vrijdag. Maar er is geen beter woord voor, en Boutkan maakt zich druk over de verkeerde zaken, aldus onder anderen SP-Kamerlid Sadet Karabulut.
PvdA-raadslid Dennis Boutkan beklaagt zich in Het Parool over de term 'dwangarbeid'. Dit doet hij naar aanleiding van schriftelijke vragen van de SP-fractie in de Amsterdamse gemeenteraad over feiten rondom het met chemicaliën en asbest vervuilde Hembrugterrein.

Bijstandsgerechtigden uit Amsterdam werden hier verplicht aan het werk gezet, op straffe van korting op de uitkering. Zij moesten vanaf oktober 2011 het gebied vrij maken van struiken en onkruid zonder beschermende maatregelen en zonder dat er een precies beeld was van de mate van vervuiling van het terrein. Er was geen vergunning voor het werken op terreinen met gevaarlijke stoffen en er waren geen gecertificeerde werkmeesters.

Hoewel de betrokken uitkeringsgerechtigden diverse keren aan de bel trokken dat er wellicht een gevaar voor hun gezondheid bestond, werd er weinig acht geslagen op hun protesten. Niet meer komen betekende een korting op de uitkering. Tegen deze wantoestanden protesteert Boutkan niet, hoewel mensen wellicht blijvende gezondheidsschade hebben opgelopen. Wel treft de term dwangarbeid hem in zijn hart, schrijft hij.

Wat hem in zijn hart had moeten treffen, is de gedwongen tewerkstelling onder het mom van re-integratie van mensen onder dreiging van een flinke korting op of zelfs intrekking van hun bijstandsuitkering. Dat betekent geen huur kunnen betalen, geen eten kunnen kopen en de zorgpremie niet kunnen voldoen.

Het ís namelijk dwangarbeid volgens de definitie van de Internationale Arbeidsorganisatie: 'Onder dwangarbeid wordt arbeid verstaan die mensen onder bedreiging van straf, tegen hun wil, verrichten.'

Ieder weldenkend mens hoort daar tegen te zijn. De PvdA heeft er echter hard aan meegewerkt dat mensen zonder werknemersrechten, zonder veilige arbeidsomstandigheden en zonder salaris, moeten werken. Dat leidt tot verdringing van betaalde arbeid, ontduiking van het wettelijk minimumloon, niet-naleven van de cao en oneigenlijke concurrentie voor andere werkgevers.

Maar dat raakt sociaaldemocraat Boutkan niet in zijn hart. Sterker: hij bejubelt het feit dat mensen met veel werkervaring, die recent werkloos zijn geworden, via de Herstelling van de gemeente totaal zinloos 'werknemersvaardigheden' moeten opdoen. Schoenenpoetsen, strijken, takken rapen in het Amsterdamse Bos.

Zijn bewering dat door dit beleid meer dan vierduizend bijstandsgerechtigden aan het werk zijn geholpen, wordt niet gestaafd door de feiten. Schoolverlaters en uitstromers naar de Sociale Werkvoorziening zijn bij deze cijfers inbegrepen.

Boutkan doet een hartstochtelijk appèl op wethouder Arjan Vliegenthart afstand te nemen van de term dwangarbeid. Ondergetekenden doen een hartstochtelijk appèl op de PvdA-fractie daden te tonen en niet te vallen over woorden. Maak samen met ons zo snel mogelijk een einde aan werken zonder loon in Amsterdam. Werk moet lonen, te allen tijde, dat zou de Partij van de Arbeid toch moeten onderschrijven.

Piet van der Lende (Actiecomité Dwangarbeid Nee), Déjo Overdijk (de Bijstandsbond), Maureen van der Pligt (FNV) en Sadet Karabulut (SP)

donderdag 19 juni 2014

Bijstandsgerechtigden die werkten met behoud van uitkering blootgesteld aan asbest, mosterdgas en andere gevaarlijke stoffen op het Hembrugterrein in Zaandam

Persbericht Bijstandsbond

Update. Het raadslid voor de SP Maureen van der Pligt heeft vragen gesteld aan de wethouder werk en Inkomen van Amsterdam. Lees hier de vragen

Op donderdag 12 juni meldde P. Z. zich op het spreekuur van de Bijstandsbond waar hij zijn ervaringen met het werken met behoud van uitkering als bijstandsgerechtigde kwam vertellen. Van zijn verhaal is een rapport gemaakt. (Zie bijlage). Hij heeft o.a. als bijstandsgerechtigde uit Amsterdam op straffe van kortingen op zijn uitkering gewerkt op het zwaar vervuilde Hembrugterrein in Zaandam. Toen P. in 2009 werkloos werd en eerst WW en daarna bijstand kreeg hebben de uitkerende instanties zijn opmerkingen, voorstellen en problemen systematisch genegeerd. Hij kwam als dwangarbeider terecht in het Amsterdamse Bos en uiteindelijk in december 2011 op het hierboven genoemde Hembrugterrein, waar niemand rekening hield met zijn situatie. Het Hembrugterrein bleek een zwaar met chemicaliën en resten van wapens en explosieven vervuild voormalig militair terrein te zijn. P. heeft de risico’s van het werken op dat terrein van 2011 tot in 2013 aangekaart bij de Herstelling die hem tewerk had gesteld, maar hij vond geen enkel gehoor. Uit de stukken die hij tijdens een onderzoek in handen kreeg blijkt, dat de groenploeg van Herstelling die vanaf december 2011 op het terrein werkte dit deed terwijl de autoriteiten wisten dat er risico’s waren. De leden van de groenploeg haddenen wel beschermende kleding aan maar of dit voldoende bescherming tegen de vervuiling was is onduidelijk. Ze hebben  gezaagd, gegraven en onkruid gewied op het terrein, dat pas in het najaar van 2012 zou worden gesaneerd. Een definitief actualiserend onderzoek is pas in de zomer van 2012 uitgevoerd. De leden van de groenploeg van dwangarbeiders die door Herstelling het terrein werden opgestuurd beschikten niet over de vereiste certificaten voor het werken met gevaarlijke machines. De werkmeesters beschikten wel over die certificaten, maar weer niet over certificaten voor het werken met gevaarlijke stoffen op vervuilde terreinen. Herstelling had en heeft geen vergunning voor het werken op vervuilde terreinen. De dwangarbeiders hadden er nooit naartoe gestuurd mogen worden.
Ook onder het personeel van Herstelling ontstond onrust. Daarover is in december 2012 een voorlichtingsbijeenkomst geweest, waar niet de onderliggende onderzoeksrapporten aan het personeel werden overhandigd.  (Een actualiserend onderzoek naar de vervuiling op het Hembrugterrein van Arcadis was toen een half jaar oud). Men ontkende dat er iets aan de hand was. Herstelling besloot, met wat nadere afspraken gewoon met de werkzaamheden door te gaan. Uit de correspondentie en de rapporten blijkt, dat het terrein in strijd met de Wet Bodem Bescherming is gesaneerd waarbij de kostenfactor een grote rol speelde. Uitvoeren van de wet zou teveel geld  hebben gekost. Ongeveer 1 hectare is gesaneerd, maar van het andere gedeelte is op basis van ‘historisch’ onderzoek geconcludeerd, dat er niets aan de hand is.
Overigens was niet alleen de groenploeg van Herstelling al vanaf november – december 2011 op het terrein aan het werk, er waren ook al aannemers actief, die hun personeel hebben blootgesteld aan situaties waarvan zij de gevaren niet konden overzien. De verschillende uitvoerende instanties en de verantwoordelijke bestuurders hebben vanaf 2009 tot nu toe de signalen van mensen die er werkten over de vervuiling en de risico’s gebagatelliseerd en ontkent, toen bekend was dat die risico’s er waren maar niet bekend was hoe groot die waren.

Voor meer informatie:

P. van der Lende
Bijstandsbond
info@bijstandsbond.org

http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingjuni2014/Blog%20Hembrugterrein.pdf

vrijdag 13 juni 2014

Voorlichtings en discussieavond voor mensen met een minimuminkomen met of zonder vrijwilligerswerk of dwangarbeid


Individuele hulpverlening waarbij klachten en bezwaarschriften worden ingediend en collectief actievoeren op basis van die hulpverlening is effectief! Het nieuwe college in Amsterdam neemt veel van onze eisen over.

Aanstaande woensdagavond 25 juni om 19.30 uur organiseert het actiecomité dwangarbeid nee in samenwerking met de Bijstandsbond en Doorbraak Amsterdam een voorlichtings en discussie bijeenkomst over de laatste stand van zaken mbt de rechtspositie van bijstandsgerechtigden en andere mensen met een minimuminkomen in Amsterdam. De bijeenkomst wordt gehouden in het zogenaamde SBOW-gebouw, Eerste Helmersstraat 106M in Amsterdam oud West. De Eerste Helmersstraat loop parallel aan de Overtoom.

We beginnen met een inleiding van Marc van Hoof, de advocaat van de Bijstandsbond. Daarna hopen we dat de kersverse wethouder werk en inkomen in Amsterdam Arjen Vliegenthart, antwoord zal kunnen geven op vragen die bij ons leven. 

In het collegeakkoord dat D'66, de VVD en de SP gesloten hebben maar dat nog door de achterbannen van de partijen moet worden goedgekeurd wordt aangekondigd, dat de dwangarbeid (werken met behoud van uitkering) gaat stoppen. Verder komt er een gratis identiteitsbewijs. Er komen 'perspectiefbanen' en dagopvang faciliteiten. Werklozen kunnen voortaan kiezen uit scholing, vrijwilligerswerk  of een perspectiefbaan. Verder wordt het anti-armoede beleid uitgebreid. Er gaat dus nogal wat veranderen. Dankzij de vele acties van de bovengenoemde organisaties is er eindelijk een verandering in positieve zin. Maar er zijn nog vele vragen. Op welke termijn gaan die maatregelen worden ingevoerd? En wat betekenen de nieuwe plannen op dit moment voor mensen die in een moeilijke situatie zitten door de bureaucratie, een onheuse bejegening of in een dwangarbeiders-situatie? Hoe ziet de overgangsperiode eruit? We zullen de laatste stand van zaken over deze en andere vragen tegen het licht houden en tevens spiegelen aan het (verplichte) beleid uit Den Haag en de wetgeving die er nu is.  Daarbij zullen de veranderingen in de bijstand en diverse andere sociale zekerheidswetten aan de orde komen. Met het laatste nieuws over de boeten die bijstandsgerechtigden krijgen opgelegd, de kostendelersnorm en andere vraagstukken. Dat de kostendelersnorm per 1 januari 2014 wordt ingevoerd is nog niet zeker. Men wil het een jaar uitstellen. Hierover vergadert de Eerste Kamer eind juni.

Voor meer informatie:

Actiecomite dwangarbeidnee
020-6898806
info@dwangarbeidnee.nl
Bijstandsbond
0206181815
info@bijstandsbond.org


U kunt de successen in uw en onze strijd steunen door lid te worden van de Bijstandsbond. Het lidmaatschap is 17 euro per jaar. Overmaken op giro NL22 INGB 0004 5548 41 t.n.v. bijstandsbond Amsterdam. Tevens kunt u lid worden van onze berichtenlijst met  laatste informatie over werk en uitkeringen in Amsterdam.

Actievoeren helpt! Dwangarbeid in Amsterdam voorlopig afgeschaft. Nu de rest van Nederland nog


Het actiecomité DwangarbeidNee in Amsterdam, de Bijstandsbond en Doorbraak Amsterdam hebben kennis genomen van het collegeakkoord in Amsterdam tussen SP, VVD en D’66. In deze reactie gaan we in op de paragraaf werk en inkomen. En dan in het bijzonder het werken met behoud van uitkering dat nu toe in Amsterdam uitgevoerd wordt. De afgelopen twee jaar hebben wij vele acties gevoerd tegen het werken met behoud van uitkering door bijstandsgerechtigden oftewel dwangarbeid. Maureen van der Pligt, lid van het actiecomité DwangarbeidNee en onderhandelaar namens de SP over het nieuwe collegeakkoord, heeft aan vele van die acties meegedaan en zo ervaren hoe schrijnend de positie van de dwangarbeiders was. In november hebben wij een zwartboek gepubliceerd waarin de misstanden op dit gebied aan de orde werden gesteld. Dit heeft geleid tot veel publiciteit. Ook in andere delen van het land kwamen actiegroepen op, om de verwerpelijkheid van de dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden aan de kaak te stellen. Op internet verschenen honderden getuigenverklaringen uit het hele land over de zinloosheid van dergelijke trajecten, de vernederingen die mensen moesten ondergaan, voorbeelden van verdringing van bestaande arbeid, de rechteloosheid van de dwangarbeiders, etc.

Al deze acties en discussies beginnen nu hun resultaten af te werpen. In het nieuwe college akkoord in Amsterdam wordt dwangarbeid, het werken met behoud van uitkering in participatieplaatsen afgeschaft. Laurens Ivens, de onderhandelaar namens de SP, heeft bij de presentatie van het akkoord gezegd dat werklozen dit niet meer hoeven te doen.  In het akkoord staat letterlijk: ‘we stoppen met onbetaald werk’. Wij zijn blij met deze maatregel. Er gaat een heel ander beleid gevoerd worden. Werklozen kunnen voortaan kiezen uit scholing, zelfgekozen vrijwilligerswerk of nieuwe ‘perspectiefbanen’ waarbij het minimumloon of een cao loon wordt betaald. Deze ‘perspectiefbanen’ kunnen worden ingezet bij scholen, sportverenigingen, culturele instellingen. Er wordt een Werkbedrijf opgericht, al een oud plan van de SP, waarin de Dienst Werk en Inkomen (sociale dienst) opgaat. Dit werkbedrijf initieert en begeleidt de perspectiefbanen, de sociale werkvoorziening en de dagbesteding in samenwerking met gemeentelijke organisaties, Amsterdamse instellingen, sociale firma’s en het bedrijfsleven.

Wij zijn blij met de behaalde resultaten, maar de strijd gaat door. In de eerste plaats zullen we de uitvoering van het akkoord kritisch blijven volgen. Uitgangspunt voor ons is dat werkzoekenden op basis van vrijwilligheid kunnen deelnemen aan eventuele trajecten, dat ze zelf voorstellen kunnen doen en dat er eindelijk, eindelijk eens structureel geluisterd wordt naar de werkzoekenden zelf, die vaak zelf de beste plannen hebben om hun leven in te richten gezien hun persoonlijke omstandigheden. Strafkortingen passen daar niet in. De ‘zinvolle’ dagbesteding die georganiseerd gaat worden voor Amsterdammers die geen betaald werk kunnen verrichten moet geheel vrijwillig zijn. In de tweede plaats willen we andere groepen in het land steunen om ook de dwangarbeid in hun gemeente afgeschaft te krijgen.

Wij hopen dat wij op korte termijn voorlichtingsacties met flyers kunnen organiseren om de dwangarbeiders, die op dit moment nog als dwangarbeider aan het werk zijn in projecten als het Amsterdamse Bos en andere trajecten van de Herstelling Werk en Uitvoering, erop te wijzen dat hun lijdensweg wat dit betreft ophoudt. En dat ze ermee kunnen stoppen. Of als ze er bijvoorbeeld voor willen kiezen het werk te blijven doen zoals bij het concern congres centrum of de scanbedrijven van het gemeentearchief dit voortaan betaald wordt volgens het arbeidsrecht en het geldende cao-loon.

Actiecomite Dwangarbeidnee


Doorbraak Amsterdam
http://www.doorbraak.eu

maandag 2 juni 2014

Asscher: banenplannen helpen 185.000 mensen aan werk. Niet dus.

Het kabinet heeft tot dusver ruim 230 miljoen euro op tafel gelegd voor banenplannen. Daarmee zouden 185.000 mensen aan werk worden geholpen. Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken heeft dat aan de Tweede Kamer geschreven.

Het kabinet heeft in totaal 600 miljoen beschikbaar gesteld voor banenplannen. Voorwaarde is dat vakbonden en werkgevers in de bedrijfstakken minimaal eenzelfde bedrag uittrekken, zo werd in april vorig jaar in het sociaal akkoord afgesproken.

Het meeste geld gaat naar begeleiding van ontslagen werknemers naar ander werk, extra leer-werkplekken voor jongeren of het in dienst nemen van mensen met weinig kansen op werk. Ook wordt veel geïnvesteerd in scholing, schrijft Asscher.

Analyse van deze tekst maakt duidelijk dat er helemaal geen mensen aan werk worden geholpen.
1. Het begeleiden van ontslagen werknemers creëert geen banen. Ontslagen mensen worden aan ander werk geholpen. De toename van de werkloosheid blijft gelijk.

2. Extra leerplekken zijn geen banen, dat zijn leerplekken.

3. Het in dienst nemen van mensen met weinig kans op werk creëert ook geen banen, het houdt mensen bezig.

4. Investeren in scholing is mooi, maar creëert ook geen werk, hooguit voor de trainers. Mooi hoor, dat de overheid hiervoor 230 miljoen op tafels legt, maar het is zo zinloos. Er moeten banen gecreëerd worden. Maar dat weigert deze overheid principieel.

Er komen waarschijnlijk ook plannen aan om banen te subsidiëren. Daarmee worden andere mensen uit hun banen weggedrukt. Enige effect is dat ondernemers meer winst maken. Dat betekent niet dat ze meer investeren. Dat hebben de afgelopen jaren wel duidelijk gemaakt.

Als je in de markt geloofd dan moet je bestedingen laten toenemen, dat creëert banen en verdere consumptie, en niet hopen op een wonder van de wereldmarkt. Dat is zo 1930.

Johan Horeman

woensdag 28 mei 2014

Een jobhunter in Amsterdam belazerde de kluit

Naar nu pas breder bekend is geworden via Twitter heeft een jobhunter in Amsterdam in dienst van het gemeentelijk
reintegratiebedrijf misbruik gemaakt van zijn machtspositie. Hoe vaak zouden dit soort dingen voorkomen 
zonder dat we het weten? Tenslotte moet je in dit geval erg veel verstand hebben van computers om erachter 
te komen. Moraal van dit verhaal: kijk als werkzoekenden uit op welke websites je je inschrijft, geloof niet alles 
wat ze je op de mouw spelden en hoe graag je misschien ook betaald werk wilt, wees terughoudend in het prijsgeven
van je privegegevens op internet. Op het forum Fok! staat een verhaal van iemand die door de klantmanger 
gedwongen werd 'representatief' zich te presenteren op Facebook omdat een werkgever had gezegd dat de 
desbetreffende sollicitant niet 'transparant' genoeg was op internet. Ook een voorbeeld van machtsmisbruik van de ambtenaar. De klantmanager wilde mee bepalen welke gegevens van de werkzoekende op Facebook zouden worden gepubliceerd.Rapport van de Gemeentelijke Ombudsman.

Belangenverstrengeling bij re-integratie  23-04-2014


Amsterdam, Dienst Werk en Inkomen (rapportnr: RA140735)


Een medewerker (jobhunter) van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) gebruikt de website van zijn eigen bedrijf bij zijn werkzaamheden om cliënten van het Re-integratiebedrijf Amsterdam (RBA) aan het werk te kunnen helpen. Gedurende de zogenaamde ‘jobhuntperiode’ spoort hij zijn klanten aan om op deze website een profiel aan te maken en de daarvoor benodigde (privé)gegevens in te voeren. Een man doet zijn beklag hierover bij de ombudsman. Hij stelt dat de betreffende website door de medewerker van DWI als zijnde een website van DWI dan wel RBA wordt geïntroduceerd. De ombudsman constateert dat er sprake is van belangenverstrengeling en daarmee het kernbegrip onafhankelijkheid, zoals neergelegd in de Gedragscode Gemeente Amsterdam, niet door DWI is nageleefd. Volgens dit begrip dient een (gemeente)ambtenaar situaties te vermijden waarin  persoonlijke belangen enerzijds en de belangen van de gemeente anderzijds door elkaar kunnen gaan lopen. Daarom adviseert de ombudsman DWI om er actief op toe te zien dat de gedragscode daadwerkelijk nageleefd wordt. Daarbij dienen signalen van burgers, waaruit blijkt dat van een mogelijke schending van de code sprake is, onmiddellijk en serieus te worden opgepakt. Doordat DWI het voorgaande heeft nagelaten, heeft de dienst in strijd met het vereiste van integriteit gehandeld.