Pagina's

donderdag 17 december 2015

'Herijking' van het reintegratiebeleid in Amsterdam

Het einde van een dwangarbeidcentrum. Maar wat komt ervoor in de plaats? 'Gespecialiseerde motivatietrajecten'.
Het re-integratiebeleid in Amsterdam is toe aan een herijking volgens het college van Burgemeester en wethouders. Ze stellen de vraag: doen we de juiste dingen en doen we de dingen op de juiste manier? Het Amsterdamse college van Burgemeester en Wethouders wil recht doen aan mensen. Dat betekent dat alle Amsterdammers moeten kunnen meedoen op een manier die past bij hun talenten en mogelijkheden.

In augustus 2015 heeft het college aangegeven de strategische koers van de gemeente op het gebied van re-integratie te willen expliciteren en vernieuwen. Hiervoor zijn diverse aanleidingen zoals het coalitieakkoord van VVD/D66/SP, actuele ontwikkelingen (maatschappelijk, economisch, budgettair), onderzoeken en lopende kosten-batenanalyses naar re-integratie-instrumenten.

De afgelopen maanden is samen met interne en externe belanghebbenden een analyse gemaakt van de huidige uitvoeringspraktijk en de externe ontwikkelingen die van invloed zijn op het Amsterdamse re-integratiebeleid. De opbrengst van deze analyse is vastgelegd in twee documenten. Parallel daaraan is met wetenschappers verkend waar kansen liggen om de effectiviteit van re-integratie te verhogen en zijn diverse interviews gehouden met belanghebbenden en experts, onder andere met de Bijstandsbond. De uitkomsten van dit alles zijn verwerkt in het Consultatiedocument Koersbesluit Re-integratie.
Dat document is deze weke vrijgegeven. Daarmee is de consultatiefase van het project Koersbesluit Re-integratie gestart. Tot en met 5 februari 2016 zullen onder meer werkgevers, vakbonden, cliëntenvertegenwoordigers, wetenschappers, maatschappelijke organisaties, bestuurscommissies, collega-gemeenten en regionale samenwerkingspartners actief worden geconsulteerd. De uitkomsten van de consultatie worden verwerkt in een definitief Koersbesluit Re-integratie dat in het voorjaar 2016 ter vaststelling aan de Amsterdamse gemeenteraad wordt voorgelegd.

Een citaat uit het nieuwe document bij de opsomming van maatregelen:

Om te zorgen dat goedwillende deelnemers niet de dupe worden van het gedrag van anderen komen er gespecialiseerde motivatietrajecten voor mensen die tot de doelgroep van re-integratie behoren (vanwege het maatschappelijk rendement) en wel kunnen, maar (nog) niet-willen. Individueel maatwerk is binnen deze trajecten de basis. Voor deze trajecten gelden zwaardere kwaliteitseisen, bijv. t.a.v. het personeel en
de methodiek.
Mensen die bij herhaling verwijtbaar niet meewerken aan het verbeteren van hun perspectief worden gesanctioneerd. Het merk Herstelling verdwijnt. Alle trajecten die onder de vlag van Herstelling werden uitgevoerd worden herijkt op basis van dit Koersbesluit. Binnen
rve Werk blijft plaats voor gespecialiseerde trajecten voor complexe doelgroepen zoals de Top-600. Bij voorkeur externe trajecten bij werkgevers. Als dat niet kan interne trajecten bij voorkeur in de wijk. Sluiting van Praktijkcentrum Laarderhoogtweg.

Wil je de documenten lezen? Die kun je downloaden op de website van de gemeente.

Wil je losbarsten? Nou dat kan HIER!


Je kunt ook een email sturen aan Dries Bartelink d.bartelink@amsterdam.nl


Piet van der Lende

zaterdag 31 oktober 2015

Het reintegratiepretpark

Het reintegratie pretpark

Wij wisten wel dat het reinitegratiebeleid in Amsterdam een soort sociaal panopticum was, maar het begint straks meer op een panopticum in combinatie met een kermis te lijken. De Go Go karretjes in Amsterdam West dreigen failliet te gaan. De chauffeurs houden het nl na enige tijd voor gezien, er is een zeer groot verloop onder de dwangarbeiders. En er was gehoopt dat de passagiers 3 kilometer mee zouden rijden, maar sommigen willen wel 8 kilometer verder. Dus als Baadoud of de gemeente er geen paar ton bijlegt is het einde Go Go. Nou dan beginnen we toch gewoon een echte kermis voor werkloze jongeren. Het wordt een echt pretpark. Misschien op bouwterreinen, waar voorlopig niet gebouwd wordt zegt initiatiefnemer Stuy enthousiast. Ben benieuwd hoelang dit blijft. Het schijnt dat we binnenkort meer nieuws horen over deze kermis voor werkloze jongeren. Ja. Er valt veel te huilen in reintegratieland, maar ook veel te lachen.

Piet

GoGo koerst af op tonnen verlies

PATRICK MEERSHOEK

AMSTERDAM - De proef met de GoGo, het fijnmazig openbaar vervoer per elektrische auto in Nieuw-West, dreigt financieel te ontsporen.
In het eerste jaar van het bestaan heeft de alternatieve vervoerder voor korte afstanden een verlies geleden van 220.000 euro, ondanks een subsidie van de gemeente van twee ton. Als de omzet niet snel groeit, zullen de verliezen in de komende jaren oplopen tot ruim drie ton.
Dat valt op te maken uit de evaluatie van de GoGo die volgende week in de bestuurscommissie van Nieuw-West zal worden besproken. In het eerste jaar hebben gemiddeld zo'n vijftienhonderd tot tweeduizend mensen per maand gebruik gemaakt van de vervoerder. Zij betaalden een vaste ritprijs van twee euro.
Het aantal gebruikers is aanzienlijk kleiner dan werd verwacht, namelijk ruim 2500 per maand. Daarbij komt dat de gemiddelde ritafstand veel langer is dan voorzien. Waar in de opzet rekening was gehouden met korte ritten van twee of drie kilometer laten de klanten zich gemiddeld meer dan acht kilometer vervoeren.
Een ander probleem is het gebrek aan chauffeurs die door Pantar worden aangeleverd. Om de twintig beschikbare karretjes zes dagen per week te kunnen laten rijden, zijn ongeveer 35 chauffeurs nodig. De huidige bezetting bedraagt zeventien chauffeurs. Het tekort wordt mede veroorzaakt door een grote uitstroom. Het afgelopen jaar stapten bijna veertig chauffeurs uit het project, van wie slechts tien omdat zij een betaalde baan hadden gevonden.
Het komt erop neer, meldt het stadsdeel in de evaluatie, dat de omzet in de komende jaren vijf keer zo groot moet als in het eerste jaar om quitte te draaien.
De proef met de GoGo heeft een looptijd van drie jaar. Het stadsdeelbestuur heeft inmiddels overleg gehad met Pantar en andere betrokken partijen om een beter resultaat mogelijk te maken.

Frans Stuy wil pretpark Amsterdam

11-02-10   10:26 uur

Het gaat om een pretpark met ondermeer een indoor-kermis, een zwarte markt, vergaderzalen, een hotel, een uitgaanscentrum en een bioscoop. Foto ANP
AMSTERDAM - Kermisexploitant Frans Stuy wil een pretpark in Amsterdam neerzetten, dat tegelijkertijd een groot werkervaringsproject voor jongeren moet worden. Bestuurders zien het wel zitten.

Frans Stuy loopt al jaren rond met plannen voor een pretpark in Amsterdam en vindt dat het er nu maar eens van moet komen. Het gaat om een pretpark met ondermeer een indoor-kermis, een zwarte markt, vergaderzalen, een hotel, een uitgaanscentrum en een bioscoop.

Geld van de gemeente vraagt hij niet, Stuy zegt dat private investeerders bereid zijn om de benodigde vier miljoen euro in het project te stoppen.

Stuy is bekend om de werkervaring die hij werkloze jongeren biedt op zijn kermis. Stuy: "Maar daar kunnen jongeren steeds maar tijdelijk terecht. In een pretpark kunnen we ruim tweeduizend werkervaringsplaatsen creëren."
Wethouder Lodewijk Asscher laat via zijn woordvoerder weten enthousiast te zijn over het plan van Stuy en wil hem helpen dat verder uit te werken, zeker vanwege de kansen voor jongeren.

dinsdag 29 september 2015

Actie! Bescherm het Recht op Stad!


Op 1 Oktober demonstreren we in Amsterdam op de Dam voor Recht op Stad! Er wordt om 19:00 op de Dam te Amsterdam gedemonstreerd voor het “Recht op Stad”. Allerlei rechten en vrijheden van burgers staan onder forse druk. Volkshuisvesting word uitverkocht en huurrechten in rap tempo afgebroken. Dat accepteren we niet! We blijven niet aan de zijkant staan. Tijd voor verzet! De aanleiding is de zoveelste stap in het afbreken van de democratische rechten in Amsterdam. De uitspraak van het Amsterdamse Hof, afgelopen maandag 31 augustus inzake de massa-arrestatie van meer dan 150 mensen tijdens de manifestatie tegen de ontruiming van Schijnheilig in Juli 2011.
Deze demonstratie is echter opgezet als een breder verzet, met een keur van organisaties, verenigingen, locaties, actie- en belangengroepen om de burgemeester, de politie, de wethouders en de rechters, maar ook de speculanten, de bestuurders en internationals, holdings en durfinvesteerders erop te wijzen dat de inwoners van Amsterdam zich niet hun rechten laten afpakken.
Onder de noemer Recht op Stad! eisen zij de stad weer op voor haar inwoners en gebruikers.
Recht op sociaal (woon) beleid
De stad is van iedereen, dus ook van de armen en de vluchtelingen. Het stadsbestuur dient pal te staan voor de grootst mogelijke mix waardoor niet alleen mensen of organisaties met geld, maar iedereen een kans maakt zich te vestigen op een plek naar keuze. De binnenstad is een essentieel onderdeel in de leefbaarheid van de stad en moet dus ook behouden blijven voor goedkope huur van woningen & winkels.
Recht op samenleven
Een grote stad bestaat uit haar buurten. Dit moeten buurten zijn die gemaakt worden door haar inwoners, buurten waar de groentenboer, de bakker en de plaatselijke kleermaker een plek heeft. Amsterdam is geen merk, maar een stad waar mensen samenwonen.
Recht op kennis & onderwijs
De stad is een hub van kennisvergaring en -verspreiding. De stad dient pal te staan voor haar studenten en de Universiteiten op haar rol te wijzen: dus focus op kwaliteit van het onderwijs en afbouwen vastgoedspeculatie! Minder macht voor het management en meer macht naar docent en student!
Recht op autonomie
De stad is duizend dorpen. De stad is niets zonder haar bewoners. De stad leeft! Het bloeit niet door het aan te harken en in te kapselen, maar door het te laten rafelen en te bloeien! De stad dient in te zetten op schaalverkleining en de autonome bewoners en buurtorganisaties te ondersteunen in de zorg voor hun buurt. Daarmee krijgt men snellere en directere resultaten dan verordeningen en criminalisering ooit voor elkaar zal krijgen. De stad blijft vitaal als het de ruimte geeft om te experimenteren en op de bek te gaan. En iedereen de kans krijgt weer opnieuw te beginnen.
Recht op cultuur
De stad dankt haar aantrekkelijkheid aan een levendige kunsten- en uitgaanscircuit. Het Amsterdamse Broedplaatsenbeleid is 20 jaar geleden ontstaan vanuit dat besef. Nu wordt er nietsontziend bezuinigd op de stedelijke cultuur, in navolging van landelijk beleid. Dit trekt diepe sporen en het ergste moet nog komen. Maar waarom? Zoveel geld kost het steunen van cultuur namelijk niet. Het bouwen van cultuurpaleizen echter wel, zoals het Groninger Forum en het Cultuurcluster in Zaandam. En ook financieel wanbeleid, zoals bij de MuzyQ en het MC Theater. Wij weten: écht investeren in cultuur is een bewuste keuze! Wij roepen de stad op: maak weer die keuze! Zeg ‘Ja!’ tegen cultuur!
Recht op demonstratie & verzet
Recht op demonstratie: juist de stad is een plek waar men zonder angst op repressie voor eigen idealen moet kunnen opkomen. Bestuurders en ordehandhavers mogen actiemiddelen als bezettingen en kraken niet criminaliseren. Men zal moeten leren begrijpen dat verzet – bij ontruimingen van kraakpanden, charges op demonstraties en hardhandig arresteren – een natuurlijk recht is.
Recht op een rechtvaardig Amsterdam
Kortom: Recht op Stad = Recht op een rechtvaardige stad, met oog voor cultuur, activisme, diversiteit en gelijke kansen!


donderdag 24 september 2015

kostendelersnorm, tegenprestatie en wethouder Vliegenthart

Kijk, dat zijn nog eens goede maatregelen van wethouder Vliegenthart. Hij wil de kostendelersnorm repareren. Daarvoor heeft hij de volgende maatregelen genomen:
1. Alleenstaanden in de bijstand die samenwonen met een niet-rechthebbende zonder inkomen krijgen voortaan weer 70% ipv 50% van het Wettelijk Minimumloon.
2. Een-ouder gezinnen in de bijstand die inwonen is de kostendelersnorm niet van toepassing. Zij ondervinden moeilijkheden met de kindertoeslag.
3. Onderzocht gaat worden of mantelzorgers sterk getroffen worden door de kostendelersnorm en er wordt nagedacht over maatregelen in dit verband.
4. De wethouder zegt dat Amsterdam geen extra strenge criteria hanteert voor de bepaling of er sprake is van commerciele onderhuur. (De kostendelersnorm is dan niet van toepassing.). Als wij gevallen hebben waarbij dat wel het geval is, kunnen wij dat melden.

Wij hadden al de afwijzing van de verplichte tegenprestatie, de gemeente Amsterdam houdt dit vrijwillig, al zijn er in de formuleringen van de beleidsregels wel wat misverstanden bij ons gerezen. Vandaag heeft naar wij in de wandelgangen hoorden de wethouder gepraat met staatssecretaris Klijnsma. Wij weten niet wat de onderwerpen van gesprek waren, maar ongetwijfeld zullen bovenstaande twee onderwerpen ook aan de orde zijn gekomen. Bij de tegenprestatie schijnt er volgens onze interpretatie een verschil in opvatting te zijn tussen de staatssecretaris en de wethouder. Eigenlijk is het zo, dat in de wet staat: de gemeente KAN een tegenprestatie opleggen. Maar zeggen wij, dat hoeft niet. De staatssecretaris is meer van mening: ja, maar in sommige gevallen zul je dat als gemeente moeten doen, dus mensen uitkiezen waarbij je dat wel oplegt, helemaal niemand opleggen kan niet.  Wij zijn bijzonder nieuwsgierig naar de uitkomst van dat gesprek. De kostendelersnorm is overigens ook aan de orde geweest in een kamerdebat vandaag. Maar naar ik uit de pers begrijp ging dat meer specifiek over het wel of niet invoeren van de kostendelersnorm voor AOW-ers, die is uitgesteld tot 2018, en niet zozeer over de al geldende norm. Wij kunnen verder wel nieuwsgierig zijn, maar de notulen van dat gesprek krijgen wij niet. Maar misschien kan Vliegenthart iets in de publiciteit laten doorschemeren, of zo dan kunnen wij ook weer aan de slag. Tenslotte komt de staatssecretaris in october naar Rotterdam, voor een discussie, alwaar de FNV actieplannen heeft en misschien gaat ze nog wel op meer plaatsen praatjes verkopen in october.

Piet van der Lende

vrijdag 28 augustus 2015

Bijstandsbond nu ook bereikbaar via postmaster@bijstandsbond.amsterdam

De gemeente Amsterdam heeft de extensie .amsterdam gekocht. Dus nu hebben we in Nederland .nl, .amsterdam en ook nog .fr (Dat laatste voor de Friezen onder ons) Amsterdam adverteert met: van de creatieve ondernemer tot een havengigant; met een .amsterdam domein uit je je Amsterdamse trots en laat je zien dat je staat voor de creatieve, innovatieve en commerciele spirit van deze stad. Online creëren we een inspirerende plek met een eigen identiteit en grote aantrekkingskracht.

Commercieel had wel weggelaten mogen worden, want dat zijn we niet, en veel Amsterdammers en hun organisaties met ons ook niet, we zijn een niet-commerciele organisatie zonder winstoogmerk. Maar voor de rest kunnen wij ons wel vinden in die tekst. Het verheugt ons dan ook zeer, dat wij als bijstandsbond thans beschikken over de domeinnaam www.bijstandsbond.amsterdam U kunt ons voortaan ook bereiken onder email adres postmaster@bijstandsbond.amsterdam

met vriendelijke groet,

Bijstandsbond Amsterdam





--   Vereniging Bijstandsbond  Da Costakade 162 - 1053 XD Amsterdam  020-6898806/6181815  info@bijstandsbond.org - bijstbnd@xs4all.nl  Website: http://www.bijstandsbond.org  http://www.bijstandsbond.amsterdam  postmaster@bijstandsbond.amsterdam  Blog met oproepen en aankondigingen: http://bijstandsbond.blogspot.nl  Actiecomité Dwangarbeidnee: http://dwangarbeidnee.blogspot.nl  De geschiedenis van de Participatiewet: http://participatiewet.blogspot.nl  Dagelijks nieuws: http://overlevingsgids.blogspot.nl  Website met tips en trucs voor de minima om te overleven: http://overlevingsgids.net  Van de overlevingsgids is een app voor android telefoons die u kunt downloaden in Google Play Store. Trefwoord overlevingsgids.   Facebook: https://www.facebook.com/Bijstandsbond  Twitter: @bijstbond en @dwangarbeidnee en @overlevingsgids  U kunt lid worden voor 17 euro per jaar.   Giro: IBAN NL22 INGB 0004 5548 41

vrijdag 21 augustus 2015

Bijstandsbond Rotterdam in oprichting

De Bijstandsbond Amsterdam ondersteunt in 2016 al veertig jaar mensen met een minimuminkomen. Voornamelijk in Amsterdam, waar de bond gevestigd is, maar er bellen en mailen mensen uit het hele land en wij doen ook rechtszaken voor mensen uit het land. Af en toe bezoeken bij buiten Amsterdam ook mensen. Wij hebben een spreekuur op dinsdag en donderdag van 11.00 uur tot 16.00 uur. Samen met anderen, oa de FNV voeren wij acties, oa tegen het werken zonder loon. In Amsterdam hebben wij daarvoor het samenwerkingsverband actiecomite dwangarbeidnee opgericht. De Bijstandsbond Amsterdam is een vereniging met leden zonder winstoogmerk.

Het verheugd ons zeer, dat de voorbereidingen in volle gang zijn om ook in Rotterdam een Bijstandsbond op te richten, de Bijstandsbond Rotterdam. Dit volgens dezelfde formule als de Bijstandsbond Amsterdam. De welkomstpagina is inmiddels bereikbaar: www.bijstandsbondrotterdam.nl

Het bijbehorende e-mailadres is: info@bijstandsbondrotterdam.nl

Help ons de Bijstandsbond Rotterdam meer bekendheid te geven zodat veel mensen lid worden en de Bijstandsbond Rotterdam gaan steunen. Er zijn ook meer vrijwilligers/kaderleden nodig. Wij nodigen dan ook iedereen uit om mensen in je eigen netwerk op de hoogte te stellen. Daarvoor is tevens een digitale flyer gemaakt. De flyer in pdf en de flyer in jpg. Deze mag ook online gepost worden, of laat gewoon het websiteadres achter op reactieformulieren van betreffende sites en forums. Er wordt nog aan een uitgebreidere fysieke flyer gewerkt, waarop ook meer tekst met een statement zal komen

donderdag 20 augustus 2015

wetenschappers leggen opnieuw misstanden in de Amsterdamse reintegratieindustrie bloot

Dit is een voorlopige reactie op het rapport “Door de bomen het bos weer zien”, een onderzoek van de wetenschappers Rob van Eijbergen en Leo Huberts naar het reilen en zeilen van stichting Herstelling in verband met “de integriteitsschendingen” in de Amsterdamse reïntegratie-industrie. Het rapport was al in juni klaar, maar is nu pas door de gemeente Amsterdam gepubliceerd. Want de lokale politici moesten eerst nadenken over een reactie op het rapport en over een inventarisatie van te nemen maatregelen. Mijn reactie is voorlopig, omdat veel andere mensen van de Bijstandsbond en het actiecomité Dwangarbeid Nee, waarin ook Doorbraak meedoet, op vakantie zijn. Gezamenlijk overleg over een definitieve reactie kan daarom pas later plaatsvinden. Bovendien moeten we het doorwrochte rapport eerst goed bestuderen om een definitief oordeel te kunnen geven. Maar een voorlopige indruk wil ik jullie niet onthouden.

Dwangarbeid

De Amsterdamse SP-wethouder Arjen Vliegenthart heeft de hoogleraren Huberts en Van Eijbergen gevraagd om een rapport uit te brengen met adviezen naar aanleiding van een eerder onderzoek naar misstanden bij het reïntegratietraject in het Amsterdamse Bos van stichting Herstelling Werk en Uitvoering. Dat onderzoek werd uitgevoerd door het Bureau Integriteit van de gemeente. Naar aanleiding van dat onderzoek werd het traject beëindigd. Uit het rapport van de hoogleraren blijkt dat er met de Amsterdamse reïntegratietrajecten veel mis is. De wetenschappers distantiëren zich weliswaar van de term “dwangarbeid” die wij hanteren, maar constateren vervolgens veel knelpunten. Naar nu blijkt, is naar aanleiding daarvan ook het reïntegratieproject van Het Groenteschip “preventief” gesloten. De hoogleraren lijken daarbij een beetje op twee gedachten te hinken. Enerzijds constateren ze dat er met de persoonlijke integriteit van de meeste medewerkers niets mis is, en dat de ambtenaren gemotiveerd, oprecht en met veel passie en idealen hun werk doen. Anderzijds wordt er gesproken over een “gesloten familiecultuur”. In het rapport wordt het reilen en zeilen van de reïntegratietak van de gemeente Amsterdam uitgebreid geanalyseerd. Oplossingen worden gezocht in het verbeteren van de organisatie, waarbij weer naar voren komt dat de voormalige Dienst Werk en Inkomen als geheel, ja eigenlijk de gehele gemeentelijke organisatie, veel te weinig open staat voor klachten van burgers over door hen gesignaleerde misstanden. Naar aanleiding daarvan gaat het gemeentebestuur voortaan ook de gemeentesecretaris inschakelen om verbeteringen te bewerkstelligen. In het algemeen is de redenering dat de medewerkers wel integer zijn, maar dat de kwaliteit van de organisatie te wensen overlaat, waardoor zogenaamd ongewild misstanden als in het Amsterdamse Bos toch kunnen voorkomen. De hoogleraren waarschuwen er alvast voor dat die misstanden met de huidige organisatie ook in de toekomst weer kunnen voorkomen.

Rechteloosheid

Tijdens hun onderzoek waren de hoogleraren er verbaasd over dat veel misstanden al jaren geleden aan de orde zijn gesteld, en dat daar in de politiek en de ambtelijke organisatie niets mee is gedaan. Dat was ook al geconstateerd in het rapport van het Bureau Integriteit naar aanleiding waarvan het gemeentebestuur in een reactie erkende dat het fout was dat de gemeente er te weinig op had gereageerd. Men wil dat nu anders gaan doen. De grote vraag is of de oplossingsrichting van organisatorische veranderingen voldoende soelaas biedt. Een groot deel van het rapport van de hoogleraren gaat over verbeteringen in de organisatie. Zoals al opgemerkt, nemen de wetenschappers afstand van het begrip “dwangarbeid”. Wat wij met het naar voren brengen van dit begrip hebben willen benadrukken, is de rechteloosheid van de bijstandsgerechtigden die met behoud van uitkering werken. Het arbeidsrecht is niet van toepassing, dwangarbeiders verdienen geen loon, ze hebben wel veel plichten en moeten opdrachten vervullen op straffe van sancties of zelfs stopzetting van hun uitkering. Ze hebben dus geen keuze. Velen doen zinloos, repeterend eenvoudig werk ver beneden hun niveau en zonder perspectief. Het is volgens Dwangarbeid Nee en de Bijstandsbond niet alleen de ambtelijke organisatie of de ambivalentie van het reïntegratiebeleid, maar juist de rechteloosheid van de bijstandsgerechtigden die tot misstanden leidt en waardoor ze zich moeilijk kunnen verdedigen. Daarbij valt op te merken dat juist mensen die zich moeilijk kunnen verdedigen, er door persoonlijke omstandigheden of vaardigheden aan onderdoor gaan.

Meer in zijn algemeenheid doet zich de vraag voor of het huidige overheidsbeleid, waarbij men spreekt over individueel maatwerk en waarbij men zwijgt over collectieve rechten, niet altijd leidt tot een reeks misstanden die sowieso niet kunnen worden voorkomen. Die vraag wordt des te dringender, als het waar is, zoals de hoogleraren constateren, dat medewerkers wel van goede wil kunnen zijn, maar er toch misstanden kunnen voorkomen op organisatorische gronden. Afbraak van de sociale zekerheid, afschaffing van het begrip “passende arbeid” en vervanging ervan door het begrip “gangbare arbeid”, waarbij alles voor iedereen “passend” is, afschaffing van collectieve regelingen waar baanlozen een beroep op kunnen doen als ze voldoet aan de voorwaarden, invoering van “de tegenprestatie”, omgekeerde bewijslast, en andere plichten van bijstandsgerechtigden waarbij alles individueel wordt beoordeeld, dat allemaal leidt tot onrecht, willekeur en eenzijdige afhankelijkheid van de veronderstelde goede wil van de almachtige klantmanagers. Daarbij geldt ook nog dat die individuele goede wil, als die al aanwezig is, om zeep geholpen wordt in een organisatie waarin zich allerlei voor baanlozen nadelige groepsprocessen afspelen.

Reïficatie

Het onderzoek dat het gemeentebestuur nu aankondigt naar de uitgangspunten van het reïntegratiebeleid zal zeker ook betrekking moeten hebben op de rechten van baanlozen, zodat die zich kunnen verdedigen tegen onrecht, willekeur en onheuse bejegening. En dat onderzoek zal zich er ook op moeten richten om allerlei maatregelen die de rechteloosheid en het misbruik in de hand werken, juist niet in te voeren of weer in te trekken, zoals bijvoorbeeld het verplichte werken met behoud van uitkering op straffe van sancties, de dwangarbeid dus. Tegelijk mag de analyse van de hoogleraren geen excuus zijn om de redenering op te hangen dat niemand binnen het gemeentelijke apparaat verantwoordelijk zou zijn. De analyse en het sociologische inzicht dat organisatiecultuur en groepsprocessen hun eigen wetmatigheden kennen en niet zonder meer zijn terug te voeren op het denken en handelen van individuen, mag niet leiden tot reïficatie, dat wil zeggen: het toekennen van menselijke eigenschappen aan organisaties. Organisaties kunnen niet denken en op basis daarvan handelen. Het zijn immers altijd de mensen die dat doen. Ook al zouden individuele ambtenaren integer zijn en ook al zouden ze kritiek hebben op de organisatie en het beleid, dan nog zijn ze er medeverantwoordelijk voor, als ze eraan meewerken.

Piet van der Lende

Zie de onderzoeksrapporten en een reactie van het gemeentebestuur

maandag 27 juli 2015

Europa

Nieuwe Euromarsen vanuit Spanje naar Brussel en een grote Europese demonstratie op 17 october in Brussel. Voor een democratisch en solidair Europa. (Bouw Europa opnieuw op)

MARCH TO BRUSSELS – October 2015

FOR A DEMOCRATIC AND SOLIDARY EUROPE

The economic crisis in Europe has accelerated the brutal imposition of the neoliberal order
based on totalitarianism of the financial power, the primacy of the money over the popular
sovereignty, the privatization of public services and the transformation of the citizens into
customers. In this context, the pressures of the TROIKA to impose its austerity policies is
trying to break the democratic will of the Greeks and to deter similar dynamics in other
countries…

The path opened by Greece is not only for the Greeks, but for all European citizens who
want to build a new Europe based on democratic principles, justice and social cohesion. If
we do not raise a European movement now, Greece can be massacred and this democratic
illusion growing with the social movements, projecting from Spain expectations of political
change, will be under a process of black mailing and demoralization that can end in a
painful frustration. This is why, from the RAP (Network for Public Water) and ATTAC-Spain,
we proposed in the ALTER SUMMIT meeting of 4-5 March in Brussels, to launch a MARCH
for a DEMOCRATIC and SOLIDARY EUROPE. The aim was to promote a convergence of
powerful movements that have emerged across Europe in the crisis; movements in
defence of basic public services, such as water and sanitation, health and education, the
right to housing, decent pensions and care for dependents ... while confronting the Troika
"Austerity Policies“.

In Spain we have the experience of massive Marches. The Blue March, organized a decade
ago, reached Brussels with 14,000 people from Spain, to block EU funding of Spanish
Hydrological Plan, which included the privatization of an annual Billion cubic meters
through the Transfer of the Ebro. More recently the Marches for Dignity focused on Madrid
1,5 million people from all over the country.

By following these examples we try to promote a "snowball" strategy for involving citizens
along the two weeks of the Marches, between 1 and 17 October. These Euro-Marches will
reach Brussels on 15 October. On each route there will be enough to have between 50 and
100 activists, traveling by bus, which would be received and strengthened arriving to
different cities of the journey. In short, two weeks of events in major cities along the
different routes: starting from the Iberian Peninsula (Portugal - Spain), Greece, the Nordic
countries and Great Britain-Ireland, which converge with France, Germany and other
countries along different routes. Arriving to Brussels, on 15 and 16 is scheduled a set of
events to ultimately on October 17 (Saturday) have a big European Demonstration. For
this big event, will be organized planes and buses of all EU countries. The various
itineraries will touch every European Tax Heavens, with a carefully staging to denounce the
black money.

ALTER SUMMIT granted support for the initiative based on the consensus on four points:

• Oppose the "austerity" policies and privatization of public services TOÏKA

• Press the democratic decisions of the people and especially the Greek people

• Finish with the Fiscal Paradise in the EU

• Stop the secret negotiations of TTIP
These EURO-MARCHES should be organized on the basis of:

• Strict and clear principles of non-violence;

• The four points awarded to ALTER SUMMIT;

• A unitary spirit will allow to launch ideas and claims not contradictory with these four
points

The project was also presented to the Assembly of European Water Movement in Brussels
on March 24 and in Thessaloniki on 18-19 May, on the occasion of the celebration of the
anniversary of the referendum contra privatization of water.

In Madrid, 15 April, the initiative has received the active support of political parties
(PODEMOS, IU, EQUO (Greens)), trade unions (CCOO, CGT), "Tides" (White, Green, Blue,
Red), Environmentalist Movement (Ecologistas en Acción), NGO of Solidarity, Federation of
Neighborhood Associations, Marches 22M for the "Dignity" and the RAP (Network for Public
Water) and ATTAC-Spain, that convoked the meeting.

May 2 was held a European meeting in Athens, coordinated by ALTER SUMMIT. After
receiving the supports of Syriza, ATTAC-France, ATTAC Spain, CCOO, IU, PODEMOS, among
others, the proposal of the MARCHES for a DEMOCRATIC AND SOLIDARY EUROPE was
approved and incorporated in the common agenda for coming months. However, the dates
(August-September) have been revised. In contact with the Belgian trade unions it was
decided to arrive in Brussels on 15 October, just when it is expected that begins EU
Summit (15-16 October). ATTAC France, Germany, Greece and Spain have supplemented
this change with the celebration Friday, October 16 for a European Social Summit, among
other activities, to finish with a big demonstration in Brussels on 17 October.

May 23 formed the Promoter Committee of EURO-MARCHES in Spain to prepare the route
that will cross the Iberian Peninsula, coordinating cities and territories that commit. For
now, the route is already approved in Spain and proposed to the French and Belgian in
their territories.

On June 8, ALTER SUMMIT convened a new meeting in Brussels. He was granted a new
point to the four points under consensus, demanding effective public policies against
climate change, under the demands of social movements face the COB21. An interim
Coordination Group was formed, until June 27 in Athens, where an Organising Committee
should take responsibility. This Group was to propose possible routes for the different
MARCHES, to propose a text to launch the initiative and seek a short and shocking slogan.
And finally he had to propose a program for the last three days in Brussels (15, 16 and 17
October).
On the basis of these agreements from that meeting is clear, given that:

EURO-MARCHES will reach Brussels on October 15
This day, Belgian movements organize the symbolically encirclement of the EU Summit

16 October: European Social Summit, with different events

Saturday 17 Oct. (after arriving buses and aircrafts) European Demonstration.

Finally on July 14 a new meeting convened in Brussels agreed:

- Besides the four starting points of consensus, is added a point of consensus on climate
(COB21), another against racism and xenophobia and finally another against sexism…

- The slogan will be: Basta! Enough! Oxi! Changing that Europe (or "build another
Europe" …)

- The logo will be the stars of the European flag being part of a barbed wire, which breaks
under the pressure of the words "Basta! Enough! Oxi! "

- Different events are planned under the responsibility of different groups and movements:
The Euro-Marches are coordinated by the Spanish; encirclement of the EU Sommer,
October 15, by the Alliance 19-20 (Belgium); Camp on TTIP, by Belgian youth
organizations; event against poverty in Namur, by the movements which are already
organizing it; the Conference on Debt, by Attac; Opinion Court on the violation of economic
and social rights of women by organizers of the World March of Women.


Promoter Committee in Spain of EURO-MARCHES 2015

woensdag 24 juni 2015

Actie van reintegratie ambtenaren die werken op de Teleportboulevard in Amsterdam


Actie van ambtenaren reintegratie in Amsterdam op het stadhuis. Het was in eerste instantie vooral een actie van ambtenaren die werken op de Teleportboulevard. Daar tekenden bijna alle 295 ambtenaren een petitie waarin om betere arbeidsvoorwaarden voor de flexwerkers werd gevraagd. Een van de leuzen: hoe kan ik mensen begeleiden naar duurzaam werk als ik zelf een drie maanden flexcontract heb? En: gelijk loon voor gelijk werk. Wethouder Litjens hield een nietszeggend verhaal waarop gereageerd werd met: als er op korte termijn geen oplossing komt komen we met velen terug. Daarop antwoordde de getergde Litjens dat een snel antwoord wel mogelijk was, maar dat hij liever wat langer wou praten. Op korte termijn zouden de beslissingen voor de aanwezigen negatief uitvallen. 2 juli vindt een overleg plaats met de gemeentesecretaris. Maar het geduld van de ambtenaren is duidelijk op. 'Dit speelt al jaren' . En ondertussen kwam Rob van Eijbergen langs die met een reorganisatierapport bezig is.....Op bovenstaande foto krijgt wethouder Litjens de petitie aangeboden.


dinsdag 23 juni 2015

Reintegratieconsulenten gaan actie voeren

 Reintegratieconsulenten gaan actie voeren

Ambtenaren die werken op de Teleportboulevard, en die tot taak hebben klanten te begeleiden naar betaald werk gaan morgen actie voeren. Hoofdpunten van een petitie, die door de ambtenaren van FNV Overheid is opgesteld, is dat mensen aan het lijntje worden gehouden met drie maandscontracten via een ramovereenkomst met een uitzendbureau. Volgens de petitie moeten mensen die structureel voor de gemeente werken een vaste aanstelling krijgen. (20% van de mensen op de Teleportboulevard werkt met een flexcontract). Ook moeten voor flexwerkers dezelfde secondaire arbeidsvoorwaarden gaan gelden als voor medewerkers met een vaste aanstelling. Morgen om 13.00 uur wordt de petitie aangeboden op het stadhuis aan wethouder Litjens.
 
Gelijke rechten voor gelijk werk!
Vaste aanstelling voor structureel werk!
Als je werkt voor de gemeente Amsterdam, dan hoor je ook in dienst te zijn van de gemeente Amsterdam.
Dat klinkt logisch, maar teveel collega’s werken al jaren via onzekere contracten, slechtere arbeidsvoorwaarden en voelen zich tweederangs medewerkers.
Hoewel deze collega’s hetzelfde werk doen, hebben ze minder rechten. Voor hen gelden bepaalde arbeidsvoorwaarden helemaal niet of komen slechts gedeeltelijk overeen met die van de gemeente Amsterdam: pensioenvoorziening, reiskostenvergoeding, loondoorbetaling bij ziekte, eindejaar- of eenmalige uitkering, loopbaan- en opleidingskansen, verlofduur of de onmogelijkheid om intern te kunnen solliciteren. De zeer kortdurende contractverlengingen van 3 maanden(!), zoals van toepassing hier op Teleport, veroorzaken een zeer grote onzekerheid over werk en inkomen. Het is een aanslag op het privéleven, bijvoorbeeld bij huisvesting mogelijkheden, gezinsplanning of andere keuzes die je in je leven wilt maken.
Om onderstaande kracht bij te zetten houden wij een PETITIE op Teleport. Deze bieden wij aan op: woensdag 24 juni tussen 13.00 – 13.15 uur aan Wethouder Litjens in de hal van het Stadhuis - de Stopera.
Om met zoveel mogelijk collega’s VAST en FLEX aanwezig te kunnen zijn, roepen wij op om daar met zijn allen onze lunch te nuttigen en de petitie aan te bieden!

De meeste van deze collega’s werken al jaren voor de gemeente Amsterdam en blijken vaak structureel werk te doen. Dat wil zeggen dat zij meer dan twee jaar in dezelfde functie werken. Op basis van wat de CAO voorschrijft horen zij dus gewoon een vaste aanstelling te krijgen. Een collega zei : ‘het is mijn werk om cliënten te begeleiden naar duurzaam werk, hoe kan dat als ik zelf niet weet of ik hier volgende maand nog werk’? De medewerkers in vaste dienst ervaren al jaren de inefficiëntie van het steeds opnieuw moeten inwerken van nieuwe collega’s. Ongunstig voor de kwaliteit, de kwantiteit en de continuïteit in het werk. Juist de continuïteit is cruciaal voor veel klanten. De keuze van de werkgever voor een omvangrijke ‘flexibele schil’ maakt het moeilijker voor teams om een goede teamsfeer op te bouwen en continuïteit te waarborgen.
Wij spreken hier alleen over de locatie Teleportboulevard, maar gemeentebreed is dit staande beleid. Van de gemeente mag een voorbeeldfunctie en goed werkgeverschap worden verwacht. Dat is wat nu ontbreekt.
PETITIE Gelijke Rechten Voor Gelijk Werk
WIJ – medewerkers van de gemeente Amsterdam
CONSTATEREN – veel onzekerheid en ongelijke rechten voor een groot deel van onze collega’s
VERZOEKEN: VAST DIENSTVERBAND BIJ STRUCTUREEL WERK – FLEXWERK OP NIVEAU NRGA-CAO – MINIMAAL CONTRACT VAN 6 MAANDEN – RECHT OP INTERN SOLLICITEREN


Ja, ik ben het eens met deze petitie
Gelijke Rechten Voor Gelijk Werk!



Afdeling
Handtekening
1


2


3


4


5


6


7


8


9


10












                                

donderdag 4 juni 2015

Werken zonder loon in Amsterdam nog niet voorbij

Verklaring FNV. 03-06-2015 Mariëtte van Dijk (persvoorlichter) In Amsterdam worden mensen nog steeds gedwongen om te werken zonder loon. Dat blijkt uit signalen die de FNV van Amsterdamse uitkeringsgerechtigden ontvangt. Hiermee is een belangrijk onderdeel van het coalitieakkoord van D66, VVD en SP om te stoppen met werken zonder loon (nog) een dode letter.

Werkloosheid is het echte probleem, niet de werklozen

In mei zou het in Amsterdam afgelopen zijn met de participatieplaatsen waar gedwongen werd gewerkt zonder loon. Niets is minder waar. Nog steeds werken Amsterdamse uitkeringsgerechtigden gedwongen zonder loon in winkels, het vervoer, de horeca, de zorg, de beveiliging, kinderopvang, voor de gemeente en in de wijken. De FNV roept de gemeente Amsterdam op nu echt te stoppen met werken zonder loon en de menselijke maat centraal te stellen. Werkloosheid is het echte probleem, niet de werklozen.

Amsterdamse leerstages: te vaak werken zonder loon

Dit jaar hebben in Amsterdam participatieplaatsen plaatsgemaakt voor leerstages. Opmerkelijk is dat de verantwoordelijke wethouder Werk, Inkomen en Participatie, Arjan Vliegenthart, zijn plannen voor leerstages eerder introk en deze pas op de eerstkomende gemeenteraadsvergadering in de tweede week van juni behandelt. Ondertussen hebben bijstandsgerechtigden er in de praktijk gewoon mee te maken.

Draagt niet bij tot betere positie op de arbeidsmarkt

Maaike Zorgman, bestuurder FNV Uitkeringsgerechtigden: “Zij zijn niet blij. Erkende certificaten en diploma´s ontbreken. Het gaat vaak om korte tweedaagse cursussen gecombineerd met gedwongen werken zonder loon. Het onbeloonde werk sluit ook niet aan bij de ‘opleiding’. Zo maken bijstandsgerechtigden onbetaald kantoren en vliegtuigen schoon of doen zij lopende band werk.”
Volgens bijstandsgerechtigden is het niet wat zij nodig hebben om hun positie op de arbeidsmarkt te verbeteren. Er zijn leerstages in sectoren waar recent werknemers hun baan verloren zoals in de zorg. Ook krijgen bijstandsgerechtigden nog steeds trajecten van meer dan een half jaar aangeboden waarin werken zonder loon centraal staat en waarbij de werkzoekende zelf behoefte heeft aan iets anders, zoals eerst het leren van de Nederlandse taal.

“Wie werkt, moet loon krijgen”

De FNV wil dat Amsterdam stopt met werken zonder loon en dat de leerstages. Wie werkt hoort loon te krijgen. Wie leert doet dat met erkende diploma’s en certificaten die ook echt een betere arbeidsmarktpositie opleveren en die opleiden tot banen waar vraag naar is. Ook wil de FNV een interventieteam dat direct ingrijpt als er signalen van werken zonder loon binnenkomen en verdringing van betaalde arbeid geconstateerd wordt.

Steeds meer misstanden aan het licht

Al jaren strijdt de FNV met Amsterdamse bijstandsgerechtigden tegen misstanden en het gedwongen werken zonder loon. In april sloot wethouder Vliegenthart het project in het Amsterdamse Bos na ernstige vermoedens van machtsmisbruik, discriminatie en diefstal van eigendommen van de gemeente. Eerder deze week publiceerde de Amsterdamse Ombudsman eveneens op verzoek van de wethouder de resultaten van het onderzoek naar een project in Amsterdam Oost dat eind 2013 de voorpagina van de Volkskrant haalde en waar al jaren veelvuldig klachten over binnenkwamen bij de FNV en andere belangenorganisaties. Het onderzoek van de Amsterdamse Ombudsman geeft een onthutsend beeld van de praktijk.

"Geef mensen perspectief op een echte baan"

Zorgman: “We hopen dat de Amsterdamse politiek nu eindelijk erkent dat het roer echt radicaal om moet en dat het gedwongen werken zonder loon stopt. Dat verdienen Amsterdamse bijstandsgerechtigden! Het wordt tijd dat gemeenten werkloosheid bestrijden en geen werklozen. Geef mensen perspectief op een echte baan met een normale beloning.”

maandag 1 juni 2015

reactie op het rapport van de gemeentelijke Ombudsman en de brief die hij naar de gemeenteraad gestuurd heeft.

Persbericht 01-06-2015.

reactie op het rapport van de gemeentelijke Ombudsman en de brief die hij naar de gemeenteraad gestuurd heeft.

Het Actiecomite Dwangarbeidnee constateert, dat ondanks de gematigde eigen conclusies van de Ombudsman zijn rapport de misstanden weerspiegelt, die het Actiecomite al meer dan twee jaar aan de orde stelt. Na het rapport van het Bureau Integriteit is dit het zoveelste bewijs dat er met de reintegratie van werkzoekenden in Amsterdam veel mis is.

De Ombudsman gebruikt in zijn rapport termen als negatief beschouwde bejegening, misbruik door werkgevers, gebrek aan goede communicatie en klachtenbehandeling, geen didactiek en sociaal psychologische vaardigheden, gebrek aan noodzakelijke tegenmacht als gevolg van ongelijke machtsverhouding, ontbreken van aansluiten bij wat mensen nodig hebben, ontbreken van professionele aanspreekcultuur, vraagtekens bij professionaliteit en onderlinge omgang, onvoldoende ruimte voor kritische discussie en reflectie, reiskostenproblematiek etc.

Wij hebben een uitgebreide reactie op het rapport van de Ombudsman geschreven, waarin de volgende punten aan de orde komen:

Wat zich bij de onderzoekingen en aanbevelingen van de Ombudsman een beetje wreekt is, dat de Ombudsman geen uitspraken doet over het beleid. In onze reactie stellen wij aan de orde, dat er juist een nauwe samenhang is tussen de financiele en beleidsmatige kaders die worden gesteld door de beleidsmakers enerzijds en de problemen met de behandeling van de individuele bijstandsgerechtigde op het gebied van bejegening, moeten voldoen aan absurde regels, die rigide worden toegepast met voorbijzien aan het individuele geval anderzijds.

Met name de steeds ongelijker wordende machtsverhouding tussen de werkzoekende en de functionarissen van de gemeente is een bron van problemen. Rechten van klanten worden steeds verder afgebroken en de werkzoekende is overgeleverd aan de willekeur van de klantmanager. Het wordt dan ook hoog tijd de rechten van de werkzoekenden weer te versterken. Dat moet gebeuren door de volgende maatregelen:

Een heldere klachtenprocedure door een onafhankelijke commissie of instantie
stopzetten van het werken met behoud van uitkering dat tot machtsmisbruik leidt.
Deelname aan de trajecten op basis van vrijwilligheid
Een duidelijk trajectplan
Betere onkostenvergoedingen voor de deelnemers aan de trajecten

In onze reactie worden vele recente voorbeelden aangehaald van misstanden. Daaruit blijkt, dat mensen nog steeds tot 2 jaar op nieuwe trajecten moeten zitten en dat het officieel beleid is dat dit gewoon doorgaat, ondanks toezeggingen van de wethouder dat trajecten maximaal een half jaar duren. Ook worden in de voorbeelden verschillende incidenten opgesomd. Zo blijken klantmanagers soms rapporten van deskundigen over klanten in negatieve zin bij te stellen, of laten ze zich tegenover een potentiele werkgever in negatieve zin over de werkzoekenden uit, omdat ze de klant in een bepaald traject willen hebben.

Actiecomite Dwangarbeidnee Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam. 020-6898806.
info@dwangarbeidnee.nl

maandag 18 mei 2015

Een nieuw bureaucratisch monster: het doelgroepenregister van het UWV

Een nieuw bureaucratisch monster op basis van het sociaal akkoord en de daarin gemaakte banenafspraken, dus met medewerking van de vakbonden: het DOELGROEPEN REGISTER van het UWV. Ach, de werkgever kan opvragen als je solliciteert, of je wel in dat register zit. Zo niet, dan tel je NIET mee voor de bijdrage van de werkgever aan de banenafspraak. En dus: kunnen vele vele gedeeltelijk arbeidsgehandicapten die niet in het register zitten nu in ieder geval, nog afgezien van de massa-werkloosheid, ooit in hun leven een baan wel op hun buik schrijven. Bij de Rechtbank Den Haag kun je zelfs geen VRIJWILLIGERSWERK doen als je niet in het doelgroepenregister zit. Waar nog meer? En hoe kom je eigenlijk wel of niet in dat register? Nou, als de sociale dienst niet heeft onderzocht of je wel of niet 100% van het Wettelijk Minimumloon kunt verdienen, zit je er NIET in. Wie er verder wel of niet in zit, is in duisternis gehuld. Zo gaat het circus verder.

http://tinyurl.com/nvl9ask

woensdag 13 mei 2015

Werken met behoud van uitkering voor hotdogverkopers toen en voor ijsventers nu

In Het Parool van 12 mei staat in de rubriek Amsterdam toen een prachtig
artikel van Bart van Zoelen onder de kop 'in het spoor van de pinda'
over het gemeentelijk reintegratieproject voor werkloze jongeren waarbij
die deze zomer ijs gaan verkopen met medewerking van Unilever. Van
Zoelen trekt, daartoe op het spoor gezet door Jacques Peeters van de
Werklozen Belangen Vereniging, een vergelijking met een project in 1989,
toen het niet ging om ijsverkopers maar om hotdogverkopers. De
geschiedenis herhaalt zich.

Van Zoelen memoreert de kritiek die er eertijds op het project was
waarbij o.a. een artikel in 'De Baanbreker' het blad van de Werklozen
Belangen Vereniging, aan de orde komt. Citaat uit het artikel: 'de
gemeente sluist mensen door naar naar een hotdog-economie, waarin je
altijd weinig inkomen zult hebben om een redelijk bestaan op te bouwen'.

Al in 1991 besloten de gemeente en het gewestelijk arbeidsbureau met het
project te stoppen. Het was geen succes. Weinigen vonden op deze manier
werk. Bij de gemeente herinnert een oud gediende zich, dat het project
teveel concurreerde met bestaande hotdog verkopers.

Helaas is het artikel achter een betaalmuur geplaatst. Je zult naar
Blendle moeten gaan of zo om het artikel te lezen.

Piet vdL

zaterdag 9 mei 2015

Misstanden bij reintegratie-trajecten voor werklozen in Amsterdam duren gewoon voort

De misstanden bij de reintegratietrajecten in Amsterdam duren gewoon
voort. Wethouder Vliegenthart had beloofd, dat er voortaan alleen nog
leer-werk stages van een half jaar tot maximaal een jaar zouden zijn.
Hoewel ook tegen die vorm van werken voor je uitkering door het
actiecomité dangarbeidnee geprotesteerd is, blijkt nu, dat er ook heel
andere nieuwe trajecten worden uitgevoerd in het kader van het woon-werk
traject voor daklozen waarbij de oude misstanden dat je geen rechten
hebt en dat de trajecten in principe voor onbepaalde tijd zijn gewoon
worden gehandhaafd. Zie bijgaande brief. Je moet net zo lang in het
traject blijven tot je betaald werk hebt. En voor velen komt dat nooit.
Betrokkenen bij dit woon-werk traject hebben soms ook gewerkt bij
Herstelling Werk en Uitvoering en het Praktijkcentrum op de
Laarderhoogtweg, verantwoordelijk voor de misstanden in het Amsterdamse
Bos. Er lopen nu twee onderzoeken naar misstanden in
reintegratietrajecten. Een van de Gemeentelijke Ombudsman en een van
twee wetenschappelijke onderzoekers. De voorstanders van de keiharde
aanpak, nu van daklozen die het moeilijk hebben, kunnen gewoon doorgaan
met hun praktijken.

PvdL

vrijdag 8 mei 2015

De voorzitter van de Vereniging voor Verzekeringsgeneeskunde Jim Faas aan het woord

Jim Faas, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Verzekeringsgeneeskunde (NVVG) protesteert vandaag in het dagblad Trouw tegen het feit- als ik het kort mag samenvatten- dat de geneeskunde oplossingen moet zoeken voor politieke problemen.


De jurist en arts Faas heeft een account op twitter waar regelmatig bijdragen worden geplaatst. (https://twitter.com/JimFaas?lang=nl). Maar hij heeft opmerkelijk weinig volgers. Misschien gaat dat nu veranderen. Wat Faas in mijn ogen aan de orde stelt (ik geef mijn subjectieve interpretatie) is het volgende. Steeds meer mensen worden onterecht ziek verklaard. Daardoor loopt 'het systeem' vast. Straks miljoenen mensen zitten in een of andere arbeidsongeschiktheidsregeling, waar ze meer of minder geisoleerd van de rest van de samenleving op basis van allerlei uitsluitingsmechanismen hun leven slijten.


Er heerst een chronische massa-werkloosheid,  al decennia lang, waarvoor de politiek geen oplossing heeft. Ik zeg het in mijn woorden, maar de overheid zet werklozen onder druk terwijl die werklozen door de rest van de samenleving met de nek worden aangekeken, wat op zichzelf ook al ziekmakend is. De werklozen komen bij het UWV maar vooral bij de sociale diensten in de gemeenten op grond van de nieuwe participatiewet terecht in een soort sociaal panopticum. Dit houdt in dat op grond van een ingewikkeld stelsel van regels en een uitgebreide bureaucratie werklozen worden gecontroleerd op van alles en nog wat, middels onverwachte huisbezoeken, inleveren van prive gegevens, etc. Wanneer je eventueel wat kosten van levensonderhoud bepaart (kostendelersnorm) gaat je uitkering omlaag. Verdien je wat bij, dan moet je het inleveren. Op facebook klagen bijstandsgerechtigden al heel lang hun nood over dit onrechtvaardige systeem, dat steeds verder wordt uitgebreid. Daarnaast wordt een betrekkelijk kleine categorie onder druk gezet in trajecten te gaan waar ze voor hun uitkering moeten gaan werken zonder uitzicht op een betaalde baan. De beweging tegen dwangarbeid, die langzaam van de grond komt is een uiting van protest daartegen.

Dit alles is bedoeld om de werklozen (en de werkenden) te disciplineren ieder rot baantje te aanvaarden of te houden, onder slechte omstandigheden.


Faas is deskundig in de enige twee routes die voor werklozen openstaan om althans gedeeltelijk aan het sociaal panopticum te ontsnappen: juridisering of medicalisering van in wezen politieke problemen. Middels de weg van juridische procedures kun je enige bewegingsvrijheid creeren als werkloze, ook al omdat de bureaucratie veel fouten maakt en ondanks de vele regels het onderhandelingsproces tussen de klantmanager en de werkloze een vaag schemergebied is, waarvoor in die individuele situatie vaak geen rechten bestaan waarop je een beroep kunt doen. Middels de weg van de medicalisering van in wezen politieke problemen kun je als zieke aan het sociaal panopticum ontsnappen: als je ziek bent hoef je veel dingen niet.


Is het niet beter, een totaal andere richting in te slaan met basisinkomenachtige regelingen, waarbij de vrijheid en de rechten van de werkzoekenden worden vergroot, meer wordt geluisterd naar hun eigen voorstellen om werk te krijgen, meer regelingen worden ontworpen om mensen geleidelijk aan uit de bijstand te laten komen? Is het niet beter, werklozen  vrij te stellen van de sollicitatieplicht? Er kan worden tegengeworpen, dat dan vele duizenden werklozen tot in lengte van dagen geen betaald werk hebben en hun inkomen toch ook zal moeten worden gefinancierd. 'We moeten ze niet in de steek laten' roepen de voorstanders van het huidige systeem. Faas stelt aan de orde, dat nu in feite- via de medische weg- precies hetzelfde gebeurt. Bovenstaande regelingen zijn ook geen definitieve oplossing van de massawerkloosheid. Daarvoor zijn andere maatregelen nodig, zoals een drastische herverdeling van betaalde arbeid, scheppen van nieuwe vormen van betaalde arbeid en een andere visie op betaalde en onbetaalde arbeid.


Zal wat Faas aan de orde stelt leiden tot een kentering? Ik ben somber. Ik denk dat de rechtse partijen zijn argumenten alleen zullen gebruiken om de arbeidsongeschiktheidsregelingen af te breken en het sociaal panopticum te verscherpen. De ideologische rechtvaardigingen voor die interpretatie zullen ons de komende tijd weer om de oren vliegen. Het thema in het dagblad Trouw zal denk ik wel leiden tot nieuwe konfrontaties tussen politiek links en rechts. Tot nu toe zijn de medicalisering en juridisering als ontsnappingsroute niet echt afgesloten, ook denk ik als onderdeel van een pacificeringsstrategie van de overheid. Dit heeft vrij effectief gewerkt. De arbeidsongeschiktheidsregelingen zijn beperkt aangepakt en breed verzet tegen het kabinetsbeleid op het gebied van sociale zekerheid is uitgebleven. Wanneer de bovengenoemnde ontsnappingswegen worden afgesloten kan dit anders worden. Wat betreft de ontsnappingsroute van de juridisering zijn de eerste aanzetten al gegeven door de bezuinigingen op de rechtshulp.


Piet van der Lende